Bir buçuk asırdır ülkemizin yükünü taşıyan bir kurum maalesef yük hâline getirilmiştir. Birçok devletin bağımsızlık yaşından daha büyük bir kurum Devlet Demiryolları. O nispette de öneme haiz. 1856’dan bu tarafa özellikle de savaş yıllarında milletimizin can damarlarından biri olmuştur. Ama artık güncellenmesinin zamanı gelmiş ve geçmektedir. 157 yıllık bir birikim ve tecrübenin de katkısıyla çağımıza entegrasyonunu tamamlayacaktır. Ürüyenin ürümesine aldırmadan kervan yükü yolda düzelir atalar sözü gereği yola devam edeceğiz.
Demiryolları 1950 yılına kadar yük ve yolcu taşımacılığında % 60 pay sahibidir. Gelişmiş ülkeler demir ağlarla örülürken yarım asır boyunca Türkiye bu yarışta bırakın geride kalmayı kulvara dahi yanaşmamıştır. Bunu en iyi rakamlar ifade etmektedir. 1950-2001 yılları arasında sadece 945 km demiryolu yapılmış. Yeni bin yıla girerken demiryolu da yine kendi rayında gerilemeye terk edilmiştir. Bu yıllarda yük taşımacılığındaki payı % 2’ye, yolcu taşımacılığında ise % 5’e gerilemiştir.
Kurum bu hâllerdeyken kimse hatırlamamıştır. Bu gidişi durdurup yükselişe geçmenin yolları maalesef aranmamıştır. Kısacası kaderine terk edilmiştir. Son yıllarda demiryolları devlet politikası olmuş ve YHT’ler ile ülke gündemine gelebilmiş. Tüm bunlardan daha çok ses getiren ise demiryolu ulaştırmasının serbestleştirilmesi kanununun meclise gelmesi. Sizce art niyetli çevreler çalışmalarını aksatırlar mı? Bu bir serbestleştirme değil özelleştirmedir, yaygarası dört bir tarafa yayarlar. Ulaştırma Bakanı Sayın Binali Yıldırım Bey mecliste altını çize çize anlattı. Personel için hak kaybı yok, havuza alınması gibi bir düzenleme yok, hatta mevcut personellerden emekliliği gelenlerin bile dört gözle beklediği emeklilik teşviki var. TCDD Genel Müdürlüğü sitesinden iş bırakma eyleminin hiçbir tutar tarafı olmadığını kamuoyuna basın açıklaması ile duyurma ihtiyacı hissetti. Buna rağmen malum çevreler en güzel(!) yapabildikleri işi –bu defa pek beceremeseler de- işi bırakmakla tehdit etmiştir.
Ulaştırma Memur Sen Genel Başkanı Sayın Can Cankesen burada mevzu üzüm yemek değil bağcı dövmektir, diyerek bu art niyetli söylemlere prim verdi. Bu duruşun haklılığını 16 Nisan’da gördük çünkü memurun taleplerine ters sendikacılık olmaz, olamaz. Sendikanın görevi ne yatan memuru kollamaktır; ne de sendikacı olup yatmaktır. Sadece devlet yönetimindekiler değil sendikacılar da oturdukları koltuktan gitmesini bilmeliler. Yıllarca koltuklarına yapışmak yönetimde yenilenmeye manidir. Terakkinin olmadığı alanlar irticaya mahkûmdur.
16 Nisan’da eylemsizlik kararı bozuldu.
Nerede mi?
Devlet Demiryollarında
Başında TC’si de var…
Bu eylemi diğerlerinden ayıran yanı vuku bulacağı günün(16 Nisan) daha sessiz geçmesiydi. Öncesinden dağıtılan bildiriler, basın açıklamaları iz bırakan bir iş bırakma olacağı yönündeydi. Evet, iz bırakmasına bıraktı; çünkü demiryolları, demiryolları olalı böyle bir eylem görmemiştir. İşe gelip 16 Nisanın 15 Nisandan farkını göremeyenler eylem iptal mi oldu diye düşünmüşler. Bu işten azıcık olsun anlayan dahi gidişatın burada tıkanacağını bilir. Gördük ki malum çevreler ezberlerinden vazgeçmiyorlar. “Demiryolları satılıyor!”, “Çalışan İş güvencesini kaybediyor!”, “Demiryolu taşınmazları peşkeş çekiliyor!” Maalesef mesele üzümü yemek değil, bağcı dövmek olunca fikirlerince her yol mubah oluyor. Halk akıllı olunca kuyuya atılan taşlara itibar etmez oldu. Kendi delilikleri ile baş başa kaldılar. Çıktıkları her atakta ofsayta düşüp üstüne kalesinde gol gördüler. Aslı astarı olmayan söylemlerin tekrarının bu millete faydası yok. Hocalarımız hep derdi Et-tekraru ahsen velev kane yüz seksen “Tekkar güzeldir yüz seksen kere olsa da” demek ki bunlar Hocalarını da yanlış anlamışlar. İyi şeyleri tekrar etmek güzeldir; ancak artık yeter. Millet iyi şeyler duymak, güzel şeyler görmek istiyor.
Tutturmuşlar “Üretimden gelen gücümüzü kullanarak…”
Sayın sendikacı ne üretiyorsun diye sormazlar mı adama?
YHT’lerin yazılımını sen yapıyorsun da haberimiz mi yok.
YHT setlerini sen üretiyorsun da biz mi duymadık?
Malum çevrelerin neler ürettiğini artık bu millet çok iyi biliyor. Bırakın bu hikâyeleri. Kendinizi güncelleyin. Biz 2013’teyiz siz kaç yılında kaldınız? Zikredilen kanun tasarısı meclise gökten zembille inmedi. Meclise gelmeden bu yasa tasarısı hazırlanırken siz neredeydiniz? Millet karınca gibi çalışırken siz cırcır böceğinin sahte saltanatını sürüyordunuz. Milet cepte pc kullanırken sen oda büyüklüğündeki ABACUS bilgisayarınla bizlere Polyannacılık oynamaya devam et. Vatandaş hızlı trenlere binmek istiyor, sen bulabilirsen buharlıya bin.
Ben 16 Nisan 2013’te eylem görmedim.
Göreniniz, duyanınız, bileniniz var mı?
Kolay bir soru sordum belki açıklama zor gelebilir; ama bu benim suçum değil eğitim sisteminin suçu. Fabrikadan çıkar gibi düşünmeyen hazıra alışmış bir nesil ürettik. Yolda birine aradığımız bir adresi sorsak şıkları göreyim diyecek diye korkar oldum. Bu sebeptendir ki sorumu klasikten teste çeviriyorum.
Eylem yapacağını açıklayan sendikalar demiryollarında neden eylem yapamamışlardır?
A)Üretmediğinden, üretimden güç alamamıştır.
B)Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz
Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde
C)Sendika yöneticilerinin aldıkları bu karar kendi tabanlarında bile itibar görmemiştir.
D)Ortak aklın, sağduyunun olmadığı platformda memurda olmamıştır.
E)Bunların hepsi.
Üye sayıları her geçen gün düşen ve üyeleri ile yöneticileri arasındaki makasın giderek açılmakta olduğu bu sendikaların halini okuyuculara bırakırken ahvalini de Türkiye’nin fenomeni Vasfiye Teyzeye sorduk. O da gönlünden dökülenleri söyledi biz de kaleme aldık:
Ne çektin be yavrum…
Demiryolları satılıyor dedin inanan olmadı.
Çalışan havuza atılıyor dedin tutmadı be evladım.
Yıllarca eylem yapacam diye paraladın kendini be çocuğum.
Hayır, paraladın da ne oldu?
Sen cırcır böceği gibi gününü gün ettin durdun.
Sana bu işi yapma demiyorum, üretken ol be yavrum.
Sen de ilerle, ülke de ilerlesin.
