PAMUK

Adana'da pamuk tarlaları vardır;  uçsuz bucaksız…
   Yanlarından araba ile geçerken büyüleyici gelir. Bembeyaz görüntü içinizi açar  ama tarlaya inip de kozalağın  içinden o beyaz pamuğu almaya çalıştın mı o hoşluk canını yakar. Ellerin kozalağın  sert çıkıntılarından çizilir, hatta  kan olur.
    Ben özellikle günümüzde doğru- dürüst kalmaya çalışan insanları;  o kozalak içindeki pamuklara benzetiyorum. Gerçi her ahlaki değeri korumak meşakkatlidir  ama özellikle  doğru ve dürüst olma ahlaki güzelliklerin başı olduğu için belki;  merhamet, saygı, sevgi, onur hepsi peşinden geliyor.
    Bir kere sağlam olmayı gerektiriyor. Sonra temiz …
  O pamuk gibi dürüst ve temiz olmak etrafındaki, hayatındaki can yakan sonuçlara katlanmayı göze aldırıyor.
    Kadının bulaşık makinası bozulmuş ,suyu ısıtmıyor. Servisi çağırıyor. Servis :
-Şu parça değişecek , diyor .
 Değiştiriyor ama bu sefer de program çalışmıyor. Tekrar servis çağrılıyor ,makine götürülüyor ,beyni bozulmuş, makineniz çöp deniyor. Tekrar size getirmek için bir para daha ödemeyin, biz şu kadar paraya( çok komik, küçük bir meblağ) makineyi almış olalım, hurda olarak kullanalım. 
   Kadın:
- Siz taktığınız parçayı alın, makinemi getirin lütfen, servis ücretinizi ödeyeyim der.
   Makine gelince tamir işleri yapan bir esnaf çağrılır. Makineye bakar ,”şu parçası bozulmuş” abla der, getirir takar. Tamir masrafı olarak da servisin makinaya   teklif ettiği küçük ücreti alır. Kadın makineyi yıllardır kullanır.
     Toplumun çürümesi; en sağlam olması gereken(doğruluk) ayağın sakatlanmasıyla başlıyor.
    Kurnazlığın pompalanması ile, herkes sırada beklerken bir yolunu bulup öne geçen kişi bunu iş bitiricilik(!) olarak gördüğü zaman, üç liralık emeğe yüz TL alındığı zaman, abesin güzel , doğrunun saflık hükmünde olduğu zaman…