YILDIZLAR AKŞAM DOĞAR ÖRNEK KADINLAR

Yıldız; karanlıkları aydınlatan, yol gösteren rehberdir. Yıldız kendi ürettiği enerjiyi kullanarak ışıyan ve bu sayede yüksek sıcaklık ve basınçta kalarak kütle çekimi etkisi ile çökmeden dengede kalan ...

Gökyüzünü süsleyen birer ziynet gibidir yıldızlar. "Yıldız gibi parlıyor” sözlerini sık sık duyarız. "Yıldız sporcu” deriz, "Toplumun yıldızı” deyimini kullanırız.

Yıldız, nasıl kendi ürettiği enerjiyi kullanırsa "Örnek kadınlar” da aynen yıldızlar gibi gönlündeki; iman, sabır, azim, kararlılık, sevgi, hoşgörü ve sadakat…ışıklarını yakarak, eşine, topluma ve insanlığa yol gösterirler.

İnsanlığın başlangıcından itibaren kadın vardır. Hz. Âdem yaratıldığı zaman onun yalnızlığını gideren, teselli eden, yol arkadaşı olan insan Hz. Havva'dır. Rabbimiz, Hz. Âdem'i, Hz. Havva ile birlikte Cennete koydu. Birlikte cennetten çıktılar. Her ne kadar fiziken ayrı da olsalar, manen ve ruhen Rabbe duada birlik oldular. Cennet; kadınlarla bir anlam kazanır.

Kadınlar, dünyaya nizam veren, erkeğe yol gösteren birer pusuladır. Kadınları toplumdan çekip çıkardığınız zaman ortada; huzur, denge diye bir şey kalmaz. Peygamberlerin yanında kadınları görürsünüz. Hakanların, hükümdarların, devlet ricalinin yanında onlara destek veren kadınlardır. "her başarılı erkeğin arkasında kadın var” sözü, anlamlı ve önemli bir söz.

Işık, yol gösterici olur çoğu zaman. Yolumuzu bulmak ve kaybolmamak için ondan yararlanırız. Ve en büyük ışık kaynakları yıldızlardır. Gece gündüz bizim için ışık saçarlar. Onlara baktığımızda mutlu olur ve kısa sürede derin hülyalara dalarız.

İşte bizim için hayatımızın yıldızı, ışık kaynağı bu hayatta doğru yolda gidebilmemiz için bizi ve yolumuzu aydınlatanlardır. Onlar sayesinde yolumuz aydınlanır ve hayatta kaybolmayız. Onlar aynı zamanda önümüzdeki engelleri nasıl aşacağımızı, nereye gitmemiz gerektiğini de öğretir, tıpkı bir pusula gibi.

Yıldız insanlar için; "Nasıl yıldız oldular ve nasıl göz kamaştırıcı hale gelebildiler?” diye sorarız. Şöyle de söyleyebiliriz; "yıldızlar nasıl ışık saçarlar?” Cevabını hepimiz biliyoruz, hem de farkında olmadan. Yıldızların ışık saçması ancak yanmalarıyla gerçekleşir. Yani yıldızlar, yanarak göz kamaştırıcı ve parlak olabiliyorlar.

Kendileri yanarken bize ışık saçmaya devam etmişlerdir. Tecrübelerini ve hayatlarının dinamik noktalarını bizlerle paylaşmışlardır. Ve unutulmamalıdır ki yıldız olmak her yiğidin harcı değildir. Ancak yanabilen bu aşamaya erişir. Yanmak ise ağır bir imtihandır.

En büyük yol gösterici Peygamberimiz aleyhisselam ve O'nun gökteki yıldızlar dediği ashab-ı kiramdır. O yıldızlar gönüllere taht kurmuş, parlaklığından bir şey kaybetmemiş ve bizlerin en büyük yol göstericileri olmuşlardır.

Yıldızlara uyanlar da yıldızlaşır. Peygamberleri, iman ehlini, hak dostlarını, kahramanları izleyenler de gün gelir yıldız olur. Yıldızları takip eden birer yürek olabiliriz. Onların ilimlerinden, tecrübelerinden yararlanarak bu hayatta mum olmaya çalışabiliriz. Bu sayede hareketlerimizi, davranışlarımızı, yolumuzu kontrol eder ona göre bu hayatı dosdoğru yaşarız. Önümüze çıkan her engelde tutunacak bir dal, bir el buluruz. Bir düşünelim; yıldızlar olmasaydı hayatımızı nasıl aydınlatabilir, hayatımıza nasıl yön verebilirdik?

208. Havva, Hz. Hacer, Hz. Âsiye, Hz. Meryem, Hz. Hatice, Rabiat-ul Adeviyye, Nene Hatun, Şerife Bacı, Kara Fatma… Bunlar aklımıza geliveren birkaç isim. Tarihimiz, yıldızlaşan kadınlarımızla doludur. İnsanlığı ölümsüz kılan, ülkelere değer katan, Fatih'ler yetiştiren kadınlarımızdır! İşte bu kadınlar anadır. Cennet, bu anaların ayakları altındadır.

Anacığım

Düşmanlığı yok eder, dosta kapılar açar,

Kadınların baş tacı, biricik anacığım,

Merhameti çok eder, cana muhabbet saçar,

Merhametler aracı, biricik anacığım!

Ana gibi yar olmaz, o bir başka anadır,

Yalanlardan haz almaz, doğruluktan yanadır,

Rabbine nazsız kalmaz, tüm niyazlar onadır,

Âlem sana duacı, biricik anacığım!

Hayattan haz almadı, dert başından gitmedi,

Kitap kâğıt bilmedi, eli kalem tutmadı,

Üzüntüsüz olmadı, sıkıntısı bitmedi,

Yaşadığı hep acı, biricik anacığım!

Süslüyordu durmadan, kalpleri her haliyle,

Besliyordu canları, nimetin helaliyle,

Sarıyordu şefkatle, rahmanın cemaliyle,