Biri cumhurbaşkanına söylesin, Konya’yı kaybediyoruz

Biri size:

‘ Konya elden gidiyor.' dese inanır mısınız?

Artık inanın.

Konya'yı kaybediyoruz.

O canımız kadar sevdiğimiz,  tüm değerleri ve tüm güzellikleri ile yere göğe sığdıramadığımız Konya'mız elden gidiyor.

Şu günlerde sadece Konya Büyükşehir Belediyesinden ve KOSKİ'den ses çıkıyor; ‘Suyu tasarruflu kullanın' diye.

Herkes bunu olağan bir durummuş gibi görüyor. Her zamanki tasarruf çağrılarından biri sanıyor.

Hayır, hayır bu öyle bir durum değil.

Mesele sadece içme suyu ile ilgili de değil.

Evet, eğer kısa süre içerisinde bir çözüm bulunamazsa ne içmeye su bulabileceğiz ne de tarımsal sulamaya…

Konya Ovasında bulunan tarımsal sulama amaçlı kuyuların en az yüzde 90'ı kaçak. Bunu devlet bilmiyor mu? Elbet biliyor. Ancak zirai üretimde sıkıntı oluşmasın diye ses çıkarmıyor. Peki, kuyular neden kaçak? Çünkü açıldıkları yerde yer altı suyundan istifade etme hakları yok. Buralara normal şartlar altında çok su isteyen bitkiler ekilemez.  Pancar, mısır, ay çiçeği, patates… Peki, nasıl oluyor da ekiyorlar?

Derin konu. Yıllara sarih izahı var, ama o konuya hiç  girmeyeyim.  Devlet de çaresiz. Ektirse bir dert, ektirmezse bin dert. Özellikle pandemiden sonra değerini daha iyi anladığımız tarımsal üretim ile ilgili ciddi meseleler var.

Biz, ‘kuyuları kapatın' demiyoruz. ‘Çözüm bulun' diyoruz.

Devlet, bölgesel bazlı üretim teşviki modeli ile çözüme katkı sağlamaya çalışsa da nihai çözüm bu değil.

Küresel ısınmanın oluşturduğu iklim değişikliklerinden en çok etkilenen bölge bizim bölgemiz.

Dağlara da kar yağmıyor kaç yıldır. Mavi Kanal'dan Konya'ya bir litre dahi su verilemiyor.

KOSKİ şehirdeki su ihtiyacını karşılayabilmek için yeni kuyular açıyor. Eskileri de her yıl 20-30 metre daha derinleştiriyor. Ancak nereye kadar? Yer altı sularının da bir bitme noktası var. Aynı şekilde çiftçi de her yıl ya yeni kuyu açıyor ya mevcutları daha da derinleştiriyor.

Küresel ısınmaya karşı bizim fazlaca yapacağımız bir şey yok. Bu genel bir dünya meselesi. Ancak kendi bölgemiz için bir şeyler yapabiliriz.

Tek çözüm, dış kaynaklardan ovaya su getirilmesi.

Bazıları çözüm olarak Manavgat Çayı ve Ermenek Barajı'nı işaret ediyor. Ancak bana göre daha kolayı var.

Hirfanlı Barajı.

Konya Ovasına en kolay buradan su getirilebilir.

Şimdi diyecekler ki ‘Kızılırmak havzasının da suya ihtiyacı var, buradan su getirilmesi havza üzerindeki nüfusu rahatsız eder.”

Ben de diyorum ki; "biz Kızılırmak'ın Karadeniz'e boşa akan suyuna talibiz. Sonuçta bir yıl boyunca gidilip ırmağın denize döküldüğü yere bakılsın.  Tüm havza su ihtiyacını karşıladıktan sonra denize su dökülüyor mu, dökülmüyor mu? Nasıl Fırat'tan Harran Ovası'na su verildiğinde ırmak havzasında sorun oluşmadıysa, burada da oluşmaz. Öncelik Kızılırmak havzasının. Biz fazlalık suyu istiyoruz.  Keza Mavi Tünel Projesiyle şehir merkezine su getirdiğimizde Göksu Havzasında sorun mu oluştu?” .

Açıkça söylüyorum. Eğer bugün hemen harekete geçilmezse yakın gelecekte Konya diye bir şehir, Konya Ovası diye bir ova olmayacak.

Bu mesele sadece Konya'nın  meselesi de değil. Bu mesele Türkiye'nin meselesi. Zira, Türkiye tarım ürünlerinin en büyük üretim merkezi Konya Ovası.  Hayvansal üretimin de… Tarım biterse hayvancılık da biter.

Bu minvalde çok yazı yazdım, kılını kıpırdatan olmadı maalesef. Yine öyle olacağını tahmin ediyorum.

Peki, ‘niye yazdın?' diye soracaksınız.

Belki Cumhurbaşkanımızın gözüne ilişir de okur diye.

Anladım ki siyasiler ve bürokratlar, ya meselenin ciddiyetinin farkında değiller ya da ellerinden bir şey gelmiyor.

Anladım ki bu proje,  altında Cumhurbaşkanı Recep Tayip Erdoğan'ın imzası olursa gerçekleştir.

Anladım ki tek çözüm mercii Cumhurbaşkanımız.