Yeni Konya Benimle Yaşıt

“Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer!” Çok güzel, anlamlı ve her cümlesi insanı dün’e götüren bir söz! “YENİ KONYA” gündeme gelince gözümün önüne hemen eski Konya, eski Konya günleri, Konya’daki geçirdiğim çocukluğum aklıma gelir.
Evet, Yeni Konya Gazetesiyle yaşıtız! YENİ KONYA GAZETESİ 1 Haziran 1949 yılında kuruldu, bendeniz 29 Mayıs 1949 yılında doğdum. Nereden baksak yarım asrı devirmişiz!
Aklımın erdiği, 1957 yılı, yani İlkokula başladığım yıl. Kızılay Hastanesinin karşısındaki otoparkın bulunduğu yerde Necati Bey İlkokulu vardı. Bendeniz, ağabeylerim ve ablam hepimiz buradan mezun olduk. Eski Balık Hali de denen yer o zaman sebze haliydi. Okulumuz sabahtan akşama kadar eğitim veriyordu. Sabahları okulun bahçesinde-havalar iyi olduğu vakit- Marshall yardımı olarak gönderilen; teneke kutu içindeki süttozu, yağ ve peynirler öğrencilere ikram edilirdi! İstisnasız herkes bundan yararlanırdı. Öğleyin, okulun yemekhanesinde- bodrum katta- fakir öğrencilere yemek çıkardı! Bendeniz de bu yemeklerden çok yedim!
Okulun yemekhanesindeki masalara, masa örtüsü olarak gazeteler serilirdi! O zaman gördüm YENİ KONYA GAZETESİ’ni! O zaman, bugünkü gibi renkli değildi ve de ofset baskı yoktu. Hem yemeğimi yemeye çalışır hem de, gazetenin büyük harflerini okumaya gayret ederdim. Ne de olsa İlkokul birinci sınıftaydım! Gazete denilince aklıma ilk olarak YENİ KONYA gelirdi!  
Teneffüslere çıktığımda okulun bahçesinde, öğretmenlerin elinde YENİ KONYA olurdu! Veya “Aile Bilgisi” dersinde biz el ve ev işi yaparken, öğretmenimiz YENİ KONYA okurdu! Öğretmenimiz erkek olduğu için özellikle spor sayfasına meraklıydı. Bendeniz de, dersimi yapıp bitirince öğretmenden izin ister ve gazeteyi okumak, okumayı sökmek için isterdim!
Evimize sık sık misafir gelirdi! Yakında bakkal- o zaman marketler yoktu!- olmadığı için en yakında Çaybaşı’nda, “Bakkal Hasan Ağa” adıyla bir bakkalımız vardı. Bu bakkalda her şey bulunurdu. Yiyecek, içecek… Babam rahmetli, eve bir sipariş istediği zaman mutlaka; “oğlum gelirken bir de YENİ KONYA getir demeyi ihmal etmezdi! Tabii mesele gazete olunca, o vakit taa Hükümet Meydanı’na kadar gidilecek, Kırmızı Kütüphane’ye varılacak ve YENİ KONYA alınacaktı.
O günlerde YENİ KONYA gazetesinin matbaası, bugün yıkılmış olan eski İş Bankası’nın arkasında üç katlı yerdeydi. Gücüyener’ler işletiyordu gazeteyi. Kırmızı Kütüphane de onlarındı. Ne zaman buraya gelsem- ki şehre indiğim vakit- mutlaka Kırmızı Kütüphane’ye uğrar, kitaplar, dergiler inceler ve ayrılırken de YENİ KONYA gazetesiyle dönerdim!
Doğup büyüdüğüm yer Aymanas Mahallesiydi(Şimdiki adı Kalfalar). İlk zamanlar, otobüs, dolmuş yoktu! Neden sonra otobüs seferleri kondu. Bir sabah, bir de akşam olmak üzere iki sefer yapardı otobüs. Eğer sabahleyin otobüsü kaçırırsam, yaya olarak okula gitmek zorundaydım. Onun için şehre ne zaman insem, Kayalıpark’a gider, PTT önündeki kartpostalcılarda satılan çeşit çeşit kartlara bakar, askerlerin, öğrencilerin…alıp, park’ta oturarak sevdiklerine kartpostal gönderdiklerine şahit olurdum! Her asker ve her öğrencinin bir elinde ayçiçeği, bir elinde de YENİ KONYA bulunurdu! Hem ayçiçeğini çitler, hem de bir taraftan gazete okurlardı!
Uzun yıllardan sonra Gücüyener ailesi YENİ KONYA’yı devretti. Değişik zamanlarda değişik ellerde hizmet etti, ama şu anda en iyi, en kaliteli ve en kalıcı hizmeti ANMEG (Anadolu Medya Grup) VAKFI çatısı altında hizmetini sürdürmektedir!
ANMEG VAKFI; ilk tohumu; Koyunoğlu Müzesinde KON TV olarak attı! Hamdolsun dik duruşu, kararlılığı, değer yargılarına verdiği önem sayesinde bugünlere geldi! Bugün için bütün birimleri; KON TV, YENİ KONYA, Mir Ajans, Konya FM, Ekovizyon dergisi… ile bir çatı altında; basın, eğitim ve topluma hizmetini sürdürmektedir! Adeta bir okuldur burası! 66. Yaşın kutlu olsun YENİ KONYA!