Yazarlığımın Rol Modeli, Veyis Hocamı Kaybettim

"Ne güzel ölüm"! Bunu demek bize göre kolay ama ailesi, yakınları, çocukları, torunları için elbette zor! Fakat nasıl olsa ölünmeyecek mi? Nasıl olsa bu can emaneti alınmayacak mı? Ama bu gün, ama yarın. her birimiz; çocuklarımızı, eşimizi, yakınlarımızı, sevdiklerimizi, her şeyimizi terk edip gitmeyecek miyiz? "Her nefis ölümü tadacaktır" demiyor mu Rabbimiz? Ölmek var, bir de "ölmeden önce ölmek", ölümü şeb-i arus" görmek var. Bu dünya nasıl olsa geçiyor ve geçecek. Öbür âleme- ki asıl vatanımız orası- yüz akıyla gitmek, Rabbimizi memnun etmek, asıl olan. Veyis Ersöz hocam, tüm islami ilkelere uygun hayat yaşamış ve güzel ölmüştür! Onun için; "ne güzel ölüm" diyorum.

Evladı, Salih Sedat Ersöz şöyle diyor babası için;

DUA AĞACIM KURUDU

1945 yılında öğretmenliğe başladıktan sonra okulun hademesinden gizli gizli Kur'an-ı Kerim öğrenen, şayet benim Kur'an-ı Kerim öğrendiğimi bilselerdi öğretmenlikten atarlardı diyen, 31 yıl eğitim hizmeti, 30 yıl çeşitli sivil toplum kuruluşlarında idarecilik yapan, ayrıca 70 yıl boyunca yaptığı yazarlık hayatında 25 bin makaleye ve 20 kitaba imza atan, Islâmi yazılarından dolayı sürekli takibata uğrayan, hapishanelere atılan, çileler çeken, buna rağmen İslâm davasından zerre kadar taviz vermeyen, İslâm ahlâk ve fazileti yolunda bir gençlik yetişmesi için ömrü boyunca gayret eden ve mücadele veren değerli babacığım Veyis Ersöz, Hakkın rahmetine kavuştu.

En küçük ilgiden memnun olan ve hiç bir zaman dualarını eksik etmeyen değerli merhum babam son gününde bile şöyle demişti;

"Evlatlarım Allah sizden razı olsun, size nasıl dua edeceğimi artık bilemiyorum.”

Merhum babacığım, bir kaç yıl önce yazıp bastırmış ama paketlerini hiç açmadan bir yere ayırıp koymuş olduğu "Hepimiz Ölüm Yolunun Yolcularıyız” kitabı ile ilgili olarak, vefatından 2 gün önce komaya girmeden bir kaç saat önce bana şöyle dedi;

"Oğlum, hepimiz ölüm yolunun yolcularıyız kitabımı beni defnettikten sonra kabristanda dağıtmayı unutmayın.”

Güle güle babam. Allah rahmetiyle muamele etsin. Kabrin cennet bahçelerinden bir bahçe olsun, Peygamber efendimize komşu olasın. Sen gittin ama arkanda amel defterini kapattırmayacak olan eserler ve evlatlar bıraktın. Binlerce kişi arkandan dualarını gönderdi ve senin iyi bir mü'min olduğuna şehadet etti. Senin elinden ve dilinden herkes emindi. Yaşayışınla örnek olmuştun. Güzel yaşadın, tehliller getirerek ve Allah, Allah diye diye güzel gittin. Son 5 aydır çektiğin sıkıntılar günah kırıntılarına keffaret olmuş ve Efendimizin buyurduğu gibi Rabbimin huzuruna tertemiz gitmene vesile olmuştur İnşaallah. İnanıyorum ki ebedi âlemdeki ilk sınavını Allah'ın izniyle başarıyla verdin. Onun için içim rahat. Beni üzen, senin gibi bir babadan ayrı kalmam ve senin dualarından mahrum kalmamdır. Yüce Rabbim cennetinde kavuştursun İnşaallah... Dua ağacım kurudu dostlar!”

Ölüm!

Her ölüm, sol yanımı ağrıtır,

İçim dağlar, gözümü ağlatır.

Hevesler dizginlenir, bu anda,

Azrail arkamızda ve yanda.

"Hayatı tarif et" desem, sana,

"Dün, bugün ve yarın" dersin bana,

Veya bir nefes, bir soluktur bu,

Ve dünyaya elveda uykusu!

Tahirü'l Mevlevi şöyle diyor;

"Eli boş gidilmez gidilen yere,

Rabbim boş gelmedim suç getirdim.

Dünyalar çekemezken bu ağır yükü,

İki büklüm sırtımda pek güç getirdim.”

Veyis hocam, ne eli boş gitmiş, ne de suç götürmüştür. Bunun için günah yükünü boşaltmış ve iki büklüm kalmamıştır! Allah rahmet eylesin, mekanın cennet olsun Veyis hocam.