TYB’den Sevgiliye Naatlar!

TYB’den yine bir kültür hizmeti! Devamlı söylerim: TYB demek, kültür demek. TYB demek edebiyat, tarih, sanat, ilim ve kültüre emeği geçenlere vefa demektir.
Karatay Belediyesi ve TYB işbirliğiyle, Kutlu Doğum münasebetiyle, birbirinden kıymetli şairlerden “Kutlu Doğum’a Naatlar” dinledik.  
Her ne kadar sevgili peygamberimizi bunlarla anlatamasak da, hiç olmazsa, Hz. İbrahim’in ateşini söndürmeye giden karınca misali, onun yolunda da ölemez miyiz? “Karınca kaderince” kabilinden naatlarla, sohbetlerle, O’nun hayat serüvenini anlatarak…kendimize çeki düzen veremez miyiz?
Resulün hatırına, onu öven güzelliklerden bir demet sunulacak bu yazıda sizlere. Önce bu demetleri derleyen, güzel kokuların bizlere yansımasını sağlayan değerli üstadları görelim: Ahmet Efe, Atilla Yaramış, Erdal Çakır, Fatma Şengil Süzer, İbrahim Demirci, M. Ali Köseoğlu, Mehmet Kurtoğlu, Mustafa Uçurum, Vural Kaya, Yunus Emre Altıntaş.
Sadece bir naat’ı alacağım. Ahmet Efe’nin yazdığı Naat’ı. Okuyunca sanırım sizler de, benim gibi gözyaşına boğulacaksınız. Zira salon, bu naat ile gözyaşına boğuldu.

Beklenen
Dilarâ hep nuruna pervane kıl da beni,
Âşığını sevginin narına yakmaya gel!
Gözlerinden gayrıya bîgâne kıl da beni,
Kerem et, Mansur gibi dârına çekmeye gel!

Ey! Çölünde bir öksüz divane olduğum yâr,
Serâpâ hasretiyle bir ömür dolduğum yâr,
Tâ Elest Meclisi’nde hüsnünü bulduğum yâr,
Zincirine bağlıyım, halime bakmaya gel!
Kadid olmuş bir gülüm, dalımdan tutmaz mısın?
Şu bîçâre kemlere merhamet etmez misin?
Bir tek tebessümünle ruha can katmaz mısın?
Aşkının şarabını ülkeme dökmeye gel!

Susuz kaldım dağında, dört yanım yâd u ağyar,
Gezdirme hasretinle bu canı diyar diyar,
Efgânımı bulutlar ve dahi taşlar duyar,
Affının sancağını burcuma dikmeye gel!

Duymaz mısın, titretir hem arzı, arşı âhım,
Ey gül yüzü uğruna kurban olduğum şâhım,
Şimdi tahtından olmuş bir garip padişahım,
Âlemi viran eden şu zulmü yıkmaya gel!
Ne olur tut elimden, ayağa kaldır beni,
Yalvarırım ne olur, katına aldır beni,
Aşkınla çalkalanan ummana daldır beni,
Âb-ı hayat misali gönlüme akmaya gel!

Gel artık ey Dilara, yoruldum “gel” demekten,
Yoruldum, “gözlerimin yaşını sil” demekten,
Daha zor şey var mıdır hasretle beklemekten?
Dilara, şimşek gibi ufkumda çakmaya gel!

Dilara, solmaz gülün, sen Habib-i Hüdasın,
Hem tükenmez vefasın, bütün derde devasın,
Gönüller sultanısın, Muhammed Mustafa’sın,
Gel, gönüller tacını başına takmaya gel!