Selçukya’yı Yıldırım Çarptı

Konya'da güzellikler bitmiyor. Güzel insanların sayısı her gün artıyor. Bendenizin sık sık terennüm ettiği bir söz var; "Gönül insanı”, "Gönül dostu”, "Dilârâ insanlar”…gerçekten böylesine insanların arasında bulunmak insana haz veriyor, yaşama azmi bileniyor, hayata daha huzurla bakıyor. Bunun için seviyorum "SELÇUKYA ŞİİR AKŞAMLARI VE SELÇUKYA SOHBETLERİNİ”.

Güzel dostların, mutlu günlerinde birlikte olmanın verdiği hazzı tarif edemem. Bunlardan birisini de dün akşam (08 Nisan 2019) akşamı; "Selçukya Şiir Akşamlarında" yaşadık.

Sevgili dostum, gönül insanı şair/ komutan Tayyar Yıldırım'ın yazdığı şiirlerden oluşan; "GÖNÜL SIZIMIN BAM TELLERİ" isimli kitabının imzası vardı. Selçukya şairleri, Yıldırım'ın şiirlerini okudu.

Bendeniz, birbirinden güzel ve özel şiirleri seçmekte zorlandım. Elbette hepsini okumak gerekirdi ama buna ne saatler yeterdi ve ne de zaman. O vakit, bir tanesini seçip okuma mutluluğuna eriştim. Çok duygulu ve mutlu bir ortamdı. Hele Tayyar Yıldırım'ın heyecanına diyecek yoktu. Selçukya'da Yıldırım çaktı. Etrafı Yıldırım aydınlattı. İyi ki varsınız gönül dostları.

Şiirlerinden bir kaçını sizinle paylaşmak istiyorum;

A GÖNÜL

Bitsin küçük dağları sahiplenme hevesin,

Kaf Dağı'nda çiçekler kokmaz imiş a gönül.

O dağların başında kurtlar gezer sürüyle,

Kurtlar, leşin tadına bakmaz imiş a gönül.

İlim olgunlaştırır, insan olan insanı,

"Kibre götürmez” derler, ne makamı ne sanı.

Elden bırakmaz asla, ilim, irfan ihsanı,

Alim; kin ve nefreti ekmez imiş a gönül.

…………………………………..

ALDIRDIK

Farkında değiliz amma ve lakin,

İnsanlık ölüyor, ipten aldırdık.

Ne bir nefret ettik, ne bıraktık kin,

Sinir uçlarını hepten aldırdık.

Şöyle ki, bir işe girelim diye,

Aradık bir dayı, elde hediye.

Sermayeyi koyduk, sardık kediye,

Dedik ki; "hepsini cepten aldırdık”.

………………………………..

BİTERMİŞ

Böyleymiş bir zaman, unuttuk şimdi,

Kokusu sevdanın, gülle bitermiş.

Edepte, üslupta bir nizam varmış,

Sohbetler hep tatlı dille bitermiş.

Dertleri bir imiş, tasaları bir,

Hikaye bir imiş, kıssaları bir.

Hak , hukuk gönülde, hisseleri bir,

Ne parayla, ne de pulla bitermiş.