NEFSİMİZE UYMADAN, ENSAR OLAMAZ MIYIZ? GÜZELLİKLERİ KAYBETMEDEN UYANAMAZ MIYIZ?

Bugün toplumsal problemlerimizi şiirlerle dile getirmeye çalışacağım. Aslında her şiirde bir gerçeklik yatmakta, her şiir, bize bir şeyler anlatmaktadır. Şairlere, şiirlere, edebiyatçılara, roman ve hikâye yazarlarına kulak vermek, onların dediklerini, demek istediklerini iyi anlamak durumundayız.

 

Oyuncak Oldum!

 

Umut yıkıldı, hayal yok oldu,

Nefsin elinde oyuncak oldum.

Vaadler verdi, yanmam çok oldu,

Nefsin elinde oyuncak oldum!

 

Her gün bir yalan, her gün yıkılış,

Geride kalan, büyük yakınış,

Günaha girip, manen yok oluş,

Nefsin elinde, oyuncak oldum!

 

Altınla süslü, yalan sözleri,

Öldürür tümden, bütün özleri,

Yaşla doldurur, masum gözleri,

Nefsin elinde, oyuncak oldum!

 

Akşam yakarır, sabaha döner,

Yaktıkça yakar, ruhuna siner,

Özü söndürür, hayadan iner,

Nefsin elinde, oyuncak oldum!

 

Yüzüne güler, aldatmak için,

İnciler dizer, bağlatmak için,

Haktan dem vurur, ağlatmak için,

Nefsin elinde, oyuncak oldum!

 

 

Ensar Olamadık!

 

Ensar muhacirle, nasıl kardeşti?

Hepsi birdi dosttu, akrandı eşti.

Elleri değil de, ruhlar birleşti,

Bizler hala Ensar, olamadık ki!

 

 

 

 

"Müslümanlar kardeş”, der Kur'an'ımız,

"En güzelini ser”, der Furkan'ımız,

"Varın yoğunu ver”, der Rahman'ımız,

Biz hala Kur'an'la, dolamadık ki!

 

Mümini döveriz, dine söveriz,

Batıla; "gel, gel” der, Hakkı kovarız,

Helale hiç bakmaz, haram geveriz,

Samimi Müslüman, kalamadık ki!

 

İnançlar kâğıtta, uygulanma yok,

Gözyaşı ağıtta, duygulanma yok,

Gerçeğe bakıp da, sorgulanma yok,

Hakikati asla, bulamadık ki!

 

Nebiyi dinledik, ashabı da hep,

Tâbi'yi dinledik, ahbabı da hep,

"Beli”yi belledik, erbabı da hep,

Hiç birisinden ders, alamadık ki!

 

 

 

Kaybettik!

 

Gönüllere girmedik,

Sevgi ağı örmedik,

Muhabbeti bilmedik,

İrfanımız kaybettik!

 

Gülleri yakan olduk,

Yürekler yıkan olduk,

Dostlara diken olduk,

İz'anımız kaybettik!

 

Musa'ları bilmedik,

İsa'ları bulmadık,

Muhammed'le dolmadık,

İhlasımız kaybettik!

 

Dil kıraat almadı,

Kalp tilavet kılmadı,

Düşünceye dalmadı,

Tefekkürü kaybettik!

 

Hamakata bulandık,

Okulları dolandık,

Tatlı söze aldandık,

Muhabbeti kaybettik!

 

 

 

Uyan Ey Ümmeti Merhume!

 

Hani nereye gitti, Müslüman kardeşliği?

Ne zaman uyanacak, bu ümmeti merhume?

Seni sana kırdırmak, batının kalleşliği,

Uyan artık ey gafil, ey ümmeti merhume!

 

Geçmişine uymadan, hep batıyla kavruldun,

Hak ikazı duymadan, sözlerinden savruldun,

Kur'an'a sırt çevirdin, özlerinden savruldun,

Uyan artık ey aymaz, ey ümmeti merhume!

 

Eşrefi mahlukatsın, gel bakıver tarihe,

Altın harfle işlenmiş, bir göz at mefahire,

Sen bir gizli cevhersin, aldırma zevahire,

Uyan artık ey dostum, ey ümmeti merhume!

 

Sen gerçeği bulursun, bakmasını bilirsen,

Dostluğun ırmağında, akmasını bilirsen,

Aşkın meş'alesini, yakmasını bilirsen,

Uyan artık uykudan, ey ümmeti merhume!

 

Katliama hiç yer yok, barış senin özünde,

Hak ateşi yanıyor, hiç sönmeyen közünde,

"Müslümanlar kardeştir”, diyor Rabbim sözünde,

Uyan artık ey cahil, ey ümmeti merhume!

 

"Müslümanım” demekle, bu iş hemen bitmiyor,

Hayatına önem ver, yalan sözle gitmiyor,

Kabre yaklaşıyorsun, el ayağın tutmuyor,

Uyan artık ey aymaz, ey ümmeti merhume!