İŞ, EHİL OLMAYANLARA VERİLİNCE KIYAMETİ BEKLEYİN

Sevgililer sevgilisi Peygamber Efendimize:

"Ya resulallah, kıyamet ne zaman?” diye sorduklarında şöyle şöyle verir:

"İş, ehil olmayan ellere verilince kıyameti bekleyin”.

Kur'anda:

"Bir bilene sorun,” ifadesi var. Ayrıca "Şura” isimli sure yer alır. Bunlar bize ne anlatır? Sadece; "Aaaa Kur'an'da Şura suresi varmış ne güzel, bir bilene de sorulacakmış, harika. Görüyor musun? Kur'an bize her şeyi açıklamış, bize yol gösteriyor…” deriz. İyi deriz de hangimiz uyarız? Hangimiz uyarırız?

İşi ehil olmayana verme ve danışmadan iş yapma, burnunun okuna gitme şeklinde aymazca hareketlere örnek verecek olursak inanın ne bugünkü gazete köşem yeter, ne de yarınki! Hatta ciltler dolusu kitap olur. Belki belgesel de yapılabilir bu hususta.

Olan yanlışlardan ders de almıyoruz ne yazık ki. Makam sahiplerinin, yetkili mevkilerde olanların akılsızca, fikirsizce, danışmadan, "ben böyle istiyorum, kimse benim umurumda değil…”  dik başlılığı, aymazlığı yüzünden işler yürümüyor.

Sözüm her makam sahibine değil. Sorumluluğunu bilen, milleti, memleketi düşünen, her kuruşun kul hakkı olduğu idraki içinde olan insanları tebrik ederim. Onlara karşı saygım sonsuzdur.

Liyakat yerine siyaset ve benim adamım, kart hamili yakinimdir… anlayışı hakim olursa o müessesenin kıyameti kopar. Bir makama; o işi anlayan, konuya hakim olan insanların gelmesi demek, orasının ihya olması anlamı taşır.  

Kimse kazancını ve sahip olduğu makamı istediği gibi la yüs'el (Sorumsuzca) bilgisiz, ehil olmayan kişilere peşkeş çekemez. İş başına gelenlerin dikkatli olması lazımdır. İnsanları yok sayamazsınız. Bir isteği, bir şikayeti olan varsa mutlaka onların dinlenilmesi, gönüllerinin hoş edilmesi ve durumun en münasip şekilde anlatılması, aklının erdirilmesi kaçınılmazdır. Makam sahipleri, halkın efendisi değil, onların hizmetkârıdır. Kim ne kadar çok hizmet ederse, hizmet ettiği halka gerekli insani yaklaşımı gösterirse, adaletten, haktan, hukuktan vazgeçmezse gönüllerde yer eder.        

Makamlar, Allah'ın insanlara bir lütfudur. Aynı zamanda da emanettir. Emanete ihanet etmek, insanlara saygısızlık olduğu gibi Allah'a karşı da meydan okumaktır bir çeşit.

 "Münafığın alameti üçtür: konuştuğu zaman yalan söyler, söz verdiği zaman sözünden döner, emanete ihanet eder” buyurur Sevgili Peygamberimiz.

Demem o ki; at'a et, it'e ot yedirilmez.

İki yakamızın bir araya gelmesi, insanların yüzüne rahatça bakabilmek için ilkeli davranmak zorundayız.  

    Maskeli Dünya

Adamlar tanıdım, kimleri bildim,

İkiyüzlü canlar öldürür beni.

Sevgiler besledim, kinleri sildim,

Hilekar nadanlar, öldürür beni!

Maske yüzde gezer, aslı iflasta,

Gönüller kederli, cümlesi yasta,

Muhlisler hederli, olmuşlar hasta,

Riyakar insanlar, soldurur beni!

Yüzüne gülerler, samimiyetsiz,

Menfaat dilerler, iyi niyetsiz,

Terk edip giderler, seni sebepsiz,

Yalancı çehreler, yıldırır beni!

Muhabbet manasız, sözler lekeli,

Kalpler sızdırıyor, özler lekeli,

Akan yaş sahtekâr, gözler lekeli,

Münafık nazarlar, çıldırtır beni!

İslam Yolunda!

Kur'an rehber ise cürme girilmez,

Mümince yaşanır İslam yolunda,

Hak kılavuz ise suça varılmaz,

İnsanca yaşanır İslam yolunda!

Kıble Kâbe ise yollar doğrudur,

İhsanî duyguda eller doğrudur,

İmanî duyguda haller doğrudur,

Sevgiler yaşanır İslam yolunda!

Ellerini açıp sık sık aklanan,

İrfanî şuurla her gün paklanan,

Gönüller niyazda Hakka saklanan,

Merhamet yaşanır İslam yolunda!

Secdelere varsan toprak ıslansa,

Yüzler yere değip vicdan uslansa,

Iskartaya vurup nefis paslansa,

Şefkatler yaşanır İslam yolunda!