HAYATI OKUYABİLMEK

Okumayı çoğunlukla; bir kitabı okumak, ezberlemek… olarak anlıyoruz. O yüzden okuduklarımızdan hiçbir netice elde edemiyoruz. Tabir yerindeyse; "Çayca gidip, yolca geliyoruz”, "kellim kellim la yenfa' yani Konuş konuş faydasız” işlerle uğraşıyoruz. Ne okuduğumuz kitaplar bize bir şey anlatıyor, ne yaptığımız ezberler.

"Oku, Allah'ın adıyla oku” emri; önce kendini oku, nefsini oku, aynayı kendine tut, eleştiriye önce kendinden başla. "Nefsini bilen rabbini bilir” ifadesi, nefis muhasebesi ve murakabesini gerektirmektedir. Konuşmalarımda, konferans, söyleşi ve dost muhabbetlerinde sık sık dile getirdiğim bir söz var; "Önce can, sonra canan”.

Evet, biz neyiz, kimiz? Nereden geldik nereye gidiyoruz? Bu dünyadaki görevimiz nedir? Bu aleme sadece yiyip, içip, gezip, tozup, eğlenip…çekilip gitmeye mi geldik? Yoksa bir görevimiz var mı? Olmalı mı?

Sevgili Peygamberimiz: "Beni Hud suresindeki; "Emir olunduğun gibi dosdoğru ol” emri yaşlandırdı” buyurur. İnsan ne ile emir olundu? Rabbimiz diyor ki;

"Ben, cinleri ve insanları yalnız bana ibadet etsinler diye yarattım”, "Ölüm gelinceye kadar rabbine ibadet et”…demek ki insanın görevi varmış, o görev de; ölünceye kadar Allah'a ibadet etmekmiş. İnsan başıboş değilmiş.

"Beş ey gelmeden önce beş şeyin kıymetini bilin; ölüm gelmeden önce hayatın, Hastalık gelmeden önce sağlığın, Yaşlılık gelmeden önce gençliğin, Fakirlik gelmeden önce zenginliğin, Meşguliyet gelmeden önce boş vaktin”, "İnsan iki şeyde aldanıyor; sağlık ve boş vakit”, "herkes çobandır güttüğünden sorumludur….” diyen yüce Peygamberimiz, insanın başıboş yaratılmadığını, hepsinin bir görev ve sorumluluğu olduğunu anlatır.

Kur'an, baştan sona kadar sorumluluklardan ve görevlerden söz eder. Görevini yerine getirmeyenin iyi bir Müslüman ve iyi bir insan olmadığını anlatır. "Amel-i salih” kavramında bu gerçeklik vardır. Rabbimiz; "Salih insan” derken, "Kamil insanı anlatırken hep sorumluluk sahibi, işini en iyi yapan ve insanlara yardımcı olanların değerli bir yere sahip olduğunu belirtir.

902. şey yapmadan, yattığımız yerden gökten ne altın yağar, ne de gümüş. Aklımızı, alnımızı terletmek zorundayız. Benim derdim, senin derdin olmak zorunda. Dünyadaki bütün insanların probleminden inananların mutlaka rahatsız olması, dertlere çözüm üretme konusunda mücadele etmesi, kanının son damlasına kadar bu hususta gayretini esirgememesi en büyük görevdir. Hatta ibadettir. İbadeti sadece; Namaz, Oruç, Hac, Zekât ile bitiremeyiz. Bunlar temeldir. Onun için; "İslam'ın şartı” denir. Aslında baktığımız zaman hayatımızın bu temel üzerine bina edildiğini görürüz. Beş temele sahip olmayanların sorumluluklarının olamayacağını belirtmekte sakınca olmasa gerek.

Marifet

Âdem Nebi soyundan Kabil gibi olmadan,

Habil sadakatiyle dimdik durmak marifet,

İnanmışlık ruhundan asla geri kalmadan,

Tevhidin coşkusuyla söze girmek marifet.

Dermesil kıskacında sarsılmaz imanıyla,

Tufanın ortasında Rabbimin fermanıyla,

Zalime aldırmadan Kur'an'ın irfanıyla,

Nuh Nebi muştusuyla Hakka ermek marifet.

Putları kırıp geçen İbrahim celaliyle,

Nefs-i emarelere Halilullah haliyle,

Evrenin sahibinin bitmeyen cemaliyle,

Nemrut'un ateşinde güller dermek marifet.

Annelik şefkatini Hacer gibi coşturmak,

Safa ile Merve'de can havliyle koşturmak,

Kuş uçmaz kervan geçmez mekânlardan aştırmak,

İşte böyle samimi canı sarmak marifet.

Firavunlar içinde Musa ile olarak,

Hakikat mesajını kâinata salarak,

Pörsümeyen bitmeyen Hak nuruyla dolarak,

İnkâr bataklığından öze varmak marifet.

Teslise savaş açmak İslam davası ile

"La” şerrinden kurtulmak "İlla” sevdası ile

Ruhullah İsa'daki Meryem duası ile

Uslanmayan nefisle şerri kırmak marifet.

Ebrehe ordusunu Ebabille vurup da

Peygamber sancağıyla Beytullah'a varıp da

Şirkin yaralarını tebliğ ile sarıp da

Gönül Kâbe'sine önem vermek marifet.

Nahoş olan işleri hicret ile hoş yapmak,

Muhacirle Ensar'ı hasbice kardeş yapmak,

Resul ile Sıddık'ı birbirine eş yapmak,

Ebedi dostluklara zemin sermek marifet. (25 EKİM 2022)