Hangisi Önemli?

Ülkemizin; selameti, bağımsızlığı, barışın, kardeşliğin devamı, ilerlemeye, kalkınmaya, dünyada sözü geçen bir ülke olmaya doğru gittiği şu günlerde içimizdeki İblisler belli de, dışarıdan yükselen seslere karşı ortak tavır alınması gerekmez mi?

Samimiyet testinden geçiyoruz şu günlerde! Kim daha fazla vatansever? Kim, milli duruş sergiliyor? Kim, dik duruşunu bozmuyor? Kim, çelme takmaya yeltenenlere karşı; "Allah'tan başka kimseden korkmuyoruz, yaratanın huzurundan başka yerde kimsenin önünde eğilmeyiz…” diyor ve bunu sözde bırakmıyor, eyleme geçiriyor?

Dış güçler devrede! Gezi olaylarında, 17-25 Aralık'taki gibi, 15 Temmuz hain darbe girişimindeki şekilde, bugün de ekonomik darbe yapma planları var. İstiyorlar ki; "Türkiye'nin istikrarını bozalım, ekonomik açıdan dar boğaza sokalım, bize muhtaç olsun. Bizim direktiflerimizin dışına çıkmasın, IMF'den borç alsın, faiz sarmalı altında ezilsin, yatırım yapamasın, üretime yönelik işe girişmesin. Onun her şeyine biz karar verelim; kültürünü, edebiyatını, dini anlayışını, tarihi değerlerini, ahlakını…yerle bir edelim…”

Şimdi soruyorum; Türkiye'nin, Suriye, Irak ve benzeri ülkeler gibi yerle bir olup, kendi vatanında parya gibi yaşamak mı? Yoksa gavurdan talimat alan, her şeyiyle gavurlaşan bir ülke mi önemli? Dünkü Türkiye mi daha çok hoşuna gidiyor? Yoksa enflasyonun tavan yaptığı, her gün, şekere, yağa, tuza, mazota, gaza, ekmeğe, temel gıdalara zammın geldiği, üçlü, dörtlü, beşli ve hatta altılı haneli enflasyonla ülkenin belinin büküldüğü bir ülke mi önemli? Hastanelerde rehin alınan hastaların olduğu, SSK rezaletinin yaşandığı, ilaç kuyruklarında ömür tüketen insanların gözyaşı döktüğü, her hastaneye gidemeyenlerin bulunduğu, hastalara karşı insani muamelelerin yapılmadığı…bir Türkiye mi istiyorsunuz?

Unutmayalım ki, şimdiye kadar ne ABD'den, ne Nato'dan, ne Avrupa'dan; bizim hayrımıza bir şey olmamış ve yapılmamıştır. Hepsinin amacı; Türkiye'yi, dininden, kültüründen, tarihinden, manevi değerlerinden soyutlayıp mankurtlaştırmaktır!

Bu Dünyanın Köpekleri!

Rahat vermez saldırırlar,

Sevmediğini öldürürler

Bu dünyanın köpekleri!

Aş vereni ısırırlar,

Hırsızdırlar aşırırlar

Bu dünyanın köpekleri!

Öfkelenir hep ezerler,

Sürü halinde gezerler

Bu dünyanın köpekleri!

Koyun bilmez, kuzu bilmez,

Tilki bilmez, tazı bilmez

Bu dünyanın köpekleri!

Verdikçe çok azarlar,

Huzur, sükun bozarlar

Bu dünyanın köpekleri!

Her şehirden köpek bulur,

Sevincinden ulur da ulur

Bu dünyanın köpekleri!

Gel diyene saldırırlar,

Git diyene saldırırlar

Bu dünyanın köpekleri!

Köpektir, ısırır, ulur,

Köpekler köpeği bulur

Bu dünyanın köpekleri!

Azgınlar bundan ders alsın,

Ahmaklara ibret olsun

Bu dünyanın köpekleri!

Kıyamdayız!

Kıyamdayız, ölünceye dek,

Mücadele, devam edecek;

Zalimin sesi kısılıncaya kadar,

Barış levhası asılıncaya kadar,

Dünya cennet oluncaya kadar...

Durmak yok asla, Hak yolunda,

Zehir içsek de, ateşe düşsek de,

Nemrutlara dersini vereceğiz,

Firavunları bir bir eleyeceğiz...

Arkadaş!

Sessizlik iyi, her zaman yoldaş,

Dilini boşa yorma arkadaş,

Vicdan senin için bir sırdaş,

Başını taşa vurma arkadaş!

Varsın, eller ne derse desin,

Beynin kimseye satma arkadaş,

Özgür olmak dünyaya değsin,

Esaret belasına çatma arkadaş!

Dost kalmak her şeye bedel,

Nadana sırrın verme arkadaş,

Aynı cevheriz, bu kin neden?

Bedeni çamura salma arkadaş!

Dava!

Dava arkadaşlığı, bambaşka iş,

Hilesi, sahtesi, olmuyor hiç.

Dava yazar, dava okurlar,

Dava için yaratıldı o kullar.

Dava; memleket, dava; insanlık,

Rüyamız dava, sevdamız dava!