Gönül Dünyamdan

Şu mübarek ramazan ayının verdiği; huzur, mutluluk, sevinç, sabır ve metaneti bugün gönül dünyamdan kopan terennümlerle ele almak istedim;
Adam sende deme!

Yanlış varsa ortada bunu kim düzeltecek?
Herkes bir yana çekse, ne olur sonuç?
Kimse sorumsuz değil, bir işe eğilecek,
Kötülüğü gidermemek, en büyük suç!
Bana ne, giden ağam, gelen paşam
Diyemezsin, mutlaka dur denilecek!

Akşam Oluyor!

Akşam oluyor, herkeste bir telaş,
Evlerine dönüyorlar canhıraş!
Gönülde sevinç, gözlerde yaş.
Çabanın, gayretin mutluluğu ev;
Rahatlığın mekânı, dinlenme diyarı,
Bu, dünya yurdu!
Ya ahiret?
Evet ahiret evine elimiz dolu mu?

At üstünden meskeneti!

Güç sende, akıl sende,
Yap, işle, kaldır yükleri,
Güçlüğü aş, aşılacak istemesen de!
Yatmakla bir yere varılmaz,
Elini taş altına sokman gerek,
Tembel bedenler çabuk çürür,
Armudun sapı, üzümün çöpü deme,
Beni bekleyen ne? Ne yapmalıyım?
At üstündeki meskeneti de...
Bak o zaman ne güzellikler olacak,
İşleyen zeka, çalışan beyin,
Bütün insanlar güzel, huzurlu her şeyin..

BİR AVUÇ SEVGİ!
Çık dışarı, bak etrafa, neler var? ...
Gör insanları, kokla doğayı,
Dokun sevgiye, topla onları...
Gez, dolaş, seyret dünyayı,
İncele, düşün ince hesabı,
Nasıl olmuş, bu düzen ne?
Kim ayarlamış bunları?
Yaklaştıran, birleştiren onca olanları,
Hepsinin altında bir avuç sevgi...
Kendine bir bak, içe dön denetle..
Kol kola girenler, selamlaşanlar...
Güler yüzle kelamlaşanlar,
Bir adım, iki adım, koşar adım koşanlar...
Bunları iten güç; bir avuç sevgi...
Aile ortamı, kardeşlik duygusu...
İnsanlık kavramı, barış vurgusu,
Hepsinin içinde bir avuç sevgi...
Yaratanın ilkesi,
Dinin sözü,
Kelamın özü;
Bir avuç sevgi...