Sevginin olmadığı yerde nefret dâhil her türlü kötülük vardır. Savaşlar sevginin olmadığı toplumlarda çıkar. İlk toplumlardan bu zamana kadar geçen sürede insanlar hep sevgi-nefret çizgisinde gelip gittiler. Ne zaman sevgi egemen oldu, insanlık savaşsız ve barış içinde yaşadılar. Ne zaman ise nefret egemen oldu, dünya ateş oldu, barut oldu. İnsanlara kıyıldı.
Sevgi ile büyüyen nesil başarılı olurken, ondan uzak olanlar kötülük kustular. Etrafımıza ve dünyamıza bakın; nerede suç varsa- nerede kötülük varsa orada sevgi yoktur, olamaz da. Yeryüzünde nerede bir savaş varsa, orada kötülük vardır ama sevgi yoktur. Sömürenlerde ufacık bir sevgi olsaydı, şimdi yeryüzü yaşanılır olurdu. Maalesef her tarafta kötülük kokmakta, ölüm kol gezmekte. Çünkü sadece kendini düşünen insan da sevgi olmaz. Birileri acı çekecek ki onlar rahat etsin. Sevgi üzerine bina edilen yeryüzü şu an kimlerin elinde. Sevgisizliğin üzerine bina olunmuş şu an ülkeler. Daha çok sömürmek için birbirleriyle yarışmaktalar. Ve bu rekabet insanları birbirlerine karşı düşman hale getirmekteler. Toplumlaşmaktan uzak duran bireyler,sosyal olaylardan uzak durup bireyselciliği ön planda tutmakta.Ve kalabalıklaşan dünya da giderek yalnızlaşmaktadır.Çünkü daha çok kazanmak için, rahatını daha çok ön planda tuttuğu için; birileri acı çekerken,o kendini daha mutlu hissetmektedir.Yapı taşı olan sevgi de kalmayınca kimse kimseye acımamaya başlıyor.Ve büyük tufana yaklaşıyor insanlık.
“Nasıl ederiz de Cumhurbaşkanı ile Hükümetin arasını açarız?”, “ne yapıp, edip, ülkedeki huzur, kardeşlik, barış ortamını bozmalıyız!”…. ve benzeri fitneler ortalıkta dolaşıyor! Son günlerde Başbakan Yardımcısı sayın Bülent Arınç ile Cumhurbaşkanı sayın Recep Tayyip Erdoğan arasında “sürtüşme var” diyerek ellerini ovuşturan, mutluluktan uçacak hale gelenler var! Bu, seçime kadar böyle süreceğe benziyor! Belki daha da şiddetli ve dozu kaçırılan fitne tohumları ekilmeye çalışılacak!
Sol gazeteler, neşesinden dört köşe! Her zaman olduğu gibi hala zehir saçmaya devam ediyorlar! Böyle fitne tohumu ekenlere, münafıklara, birliği bozmak isteyenlere, kendini bilmeyenlere, Cengiz Numanoğlu’nun aşağıdaki şiiri cevap olur sanıyorum.
İnsan Olmak Bu Kadar Mı Zorlaştı?
Varmaz oldu, vermeye hiç elimiz,
Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,
Teşekküre çoktan bitti pilimiz;
En küçük damlada, sabrımız taştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Bilgisizlik, ne vehimler üretti;
Önyargılar, vicdanları kör etti.
Dürüst olmak.. Affedilmez cür'etti,
Öfkemizden, yüreğimiz korlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Çağdaşlığı, maske yaptık yüzlere;
Bu çifte yüz, yakışmadı bizlere,
Merhametten, haktan yana sözlere,
Hoşgörümüz, neden böyle darlaştı?
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Bir tarafta, ilme şaşı bakanlar,
Bir tarafta at gözlüğü takanlar,
İrfan desen, bu lisandan kim anlar?
Gerçek âlim, gözümüzde horlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Helâl kazanç, nefsimize az geldi,
Bankerlere tavuk verdik, kaz geldi,
O gözyaşı sağnakları, vız geldi;
Saçlarımız, değirmende kırlaştı,
İnsan olmak bu kadar mı zorlaştı? ..
Yedik içtik, haram helâl bir tuttuk,
Dişe göre ne bulursak hep yuttuk,
Mahşer, Mîzan, Kur'ân, vicdan unuttuk;
Yollarımız, hep zulümde birleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?
Paspas oldu; sevgi, saygı, paraya,
Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya,
Ailede, şeytan girdi araya;
Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Evde pişen, bizi tatmin etmedi,
Beş yıldızlı sofra kurduk yetmedi,
Şişelerle yarışımız bitmedi;
Kalp gözümüz, şehvetlerle körleşti;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Kendimizi, masaya hiç sermedik,
Başkasına hiç söz hakkı vermedik,
Sövdük, dövdük.. Bunda vahşet görmedik
Mazlum yüzler, yumruklarla morlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Bayramlarda, beş dakika mezarlık,
Bir senede, iki namaz... Nazarlık,
Ettik hâşâ Allah ile pazarlık;
Bir gaflet ki; içimize yerleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Oysa bizler, ihsan için var olduk;
Meleklerin secdettiği bir kulduk.
Bu şerefi taşımaktan yorulduk.
Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Dîn.. İslâm dinidir, Allah indinde,
İlim, irfan, sevgi, barış bu dinde,
İnsanlık, ne buldu, nefrette kinde?
Sağduyumuz, hedefinden çok şaştı;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..
Ey Mübarek akl-ı selîm, nerdesin?
Sen, ateşle aramızda perdesin,
Hasreti var, gör ki sana herkesin;
Cür'etimiz, haddimizi çok aştı;
İnsan olmak, ne kadar da zorlaştı...
