ÇOCUKLUK KONYA’M VE AYMANAS HİKÂYESİ

          Aymanas

Yeşile boyanmış bahçesi bağı,

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas,

Herkesi sarıyor dostluğun ağı,

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas!

Dostluk bahçelerinde koşuyorduk,

Konya lehçeleriyle coşuyorduk,

Saf çocukluğumuzu yaşıyorduk,

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas!

Tozlu sokaklarda oyun oynadık,

İksirli suyunu içtik doymadık,

Komşumuzdan kötü sözler duymadık,

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas!

İlgiyle büyüdük bu yörelerde,

Büyüğe saygı vardı törelerde,

Arıyorum her an acep nerelerde?

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas!

Bahar aylarında çiçek açardı,

Rengarenk gülleri koku saçardı,

Bülbül aşka gelir serden geçerdi,

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas!

Tüm çocukluğuma el âlem tanık,

Verdiğim emeğe melalim tanık,

Camiler ezanlar hilalim tanık,

Sevdiğim mahalle şirin Aymanas!

Aymanas (Aya Mannis veya Aya Manos), Osmanlı döneminde bir köydür. Manosya isimli bir Hıristiyanın isminden dolayı bu semte; "Aymanas” adı verilmiştir. "Manosya” olarak da söylenir. Semt, Büyük Aymanas ve Küçük Aymanas olarak ikiye ayrılmaktaydı. Halk;

-"Aymanas” ismi,"Ayminas” isimli bir gayri Müslimden dolayı bu ismi almış” diyor.

Aymanos, XV. Yüzyılda Konya'ya bağlı bir köydü. Ahalisi, XVI. Yüzyılda, öşürden muaf olmak için Konya merkezine göç etti. Bu nedenle Aymanos, Konya'nın sayfiyesi haline geldi. Nitekim XVIII. Yüzyılda bağ ve bahçeleri ile meşhur bir yöre idi. Sonradan Konya ile birleşerek bir semt haline gelmiştir.

Küçük Aymanas; Kalfalar Mahallesi olarak isimlendi. Hacı kaymak Camiinin ilerisinde yol ikiye ayrılır. Sağdaki yoldan Hasan Köy'e gidilir. Hasan Köy; bugün mahalle olmuştur.

Çocukluk Konya'm!

Bahçeli evimiz vardı sekili,
Muhabbet deminde aşk ekili,
Ailede sevgi şefkat dikili,
Sanki gülistandı çocukluk Konya'm!

Komşularım vardı Kalfa, Solaklar,
Sessizdi cadde sakindi sokaklar,
Temizdi doğa berraktı sulaklar,
Samimi mekândı çocukluk Konya'm!

Yazın tozlu kışın çamurdu yollar,
Pazara giderdi üretken eller,
Yokluklar içinde kahırlı haller,
Fakirlikle yandı çocukluk Konya'm!

Mahalleyi gezen çerçiler vardı,
Eski elbiseyle takas yapardı,
Hepsini para yerine sayardı,
Unutulmaz andı çocukluk Konya'm!

Hiçbir zaman yeni esvap giymedik,
Uykusuz geceleri hiç saymadık,
Herkes gibi nimetlere doymadık,
Kedere boyandı çocukluk Konya'm!

Bayramlar her vakit boynum bükerdi,
Ziyaret yapmayı canım çekerdi,
Kimsesiz oluşum içim yakardı,
Acı bir zamandı çocukluk Konya'm!

   İyi ki Konya'da doğdum, Konya'nın ekmeğini yiyor, bu şehrin nimetlerinden yararlanıyorum. Bu başkentin; kültür ortamından faydalanıyorum. Hamdolsun yüce Rabbime.  

Bu şehre borcum var. Yaşadığım sürece bu borcumu ödemek için elimi değil gövdemi taşın altına koydum ve aynı minvalde devam edeceğim.