Zahmetten Kaçarak Rahmete Ulaşılabilir mi?
AİLE VE MUALLİMLİK
FEDAKÂR, DAVA ADAMI EĞİTİMCİLERİMİZİN 24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜ KUTLUYORUM
İnce Minaremizi İsteriz
İNSANIN KÖLELEŞTİRİLMESİ VE YENİDÜNYA DÜZENİ
FIRSAT
KURTULUŞ İSLAM’DADIR…
Üzerimize boca edilen kötü haberler
Bugünlerde araçlarda kış lastiğinin önemi ve zamanı
2025 yılında döviz kurlarında dalgalanmalar(volatilite) yaşanır mı?
Ebu’l-Ala el-Ma’arri’nin Risaletu’l-gufran Adlı Eseri
Beyşehir Gölü’nde Suyun ve Emeğin İzinde
ABD’nin Ortadoğu Haritası
Alfa Romeo Junior
Organize İşler
Konyaspor Sezonun En İyi Oyununu Oynadı
ÖCALAN SİLAH BIRAKIN DERSE NE OLUR?
KONYALISIN ETLİEKMEK
Her zaman duyduğumuz bir sözdü; "Ah o eski bayramlar”. Yaşlılarımız, söze başlarken mutlaka bu sözü konuşmalarının arasına sıkıştırır ve eski bayramlara olan özlemlerini dile getirirlerdi. Bizim de çocukluk yıllarımızdı ve büyüklerimizin dediklerini dikkatle, merakla dinlerdik. Tabii sohbet derinleşince, yaşadıkları o eski bayram uygulamalarını, Ramazan ayındaki oruç, teravih, mukabele, hatim geleneklerini anlattıkça hayran olurduk. O kadar güzel ve o kadar özlemle anlatırlardı ki, zaman zaman gözlerinin yaşardığını görürdük.
Şimdi sıra bize geldi. Bu yaşın sahibi olarak hayatımda bu denli boynu bükük; üç aylar, kandil geceleri, ramazan ve bayram yaşamadık. Çok eskilere gitmeye gerek yok, daha dün denecek kadar yeni olan geçen seneki; üç ayları, kandilleri, Ramazanı ve bayramı hasretle arar olduk. O kadar ki evlerimizden çıkamadık; annelerimizin, babalarımızın, büyüklerimizin ellerini, çocuklarımızın, küçüklerimizin gözlerini öpemedik. Komşularımıza, yakınlarımıza, eş, dost ve akrabalarımıza bayram ziyaretlerine gidemedik. Bütün tebrikleşmelerimizi sanal âlemde telefonlarla çözmeye çalıştık. Ya seslerini duyarak ya görüntüleriyle yetindik. Camilere gidip cemaatle muhabbete hasret kaldık. Ne Cuma kılabildik, ne bayram namazı. Uzaktan, evlerimizden minarelere bakmakla, camileri uzaktan seyretmekle yetindik.
Hani hep derdik ya çocuklarımıza ve torunlarımıza; "gençlik ne hale geldi? Anasını, atasını telefonla arıyor. El öpmeyi sanal âlemle yapıyor…” diye. Şimdi aynı akıbet sadece bizim değil, hepimizin başına geldi. Elbette o zaman gençlik bunu, her hangi bir mazeret yokken yapıyordu, onların böyle yapmalarına bir sebep yoktu. Ne bugünkü gibi koronavirüs salgını ne dışarı çıkmayı engelleyen yasaklar…
Evet bir bayram da böyle; boynu bükük, mahzun, elemli, gözü yaşlı geçti. Her zaman Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretlerinin; "Tevfiznamesi” aklıma gelir böyle durumlarda. Şöyle der;
Hak şerleri hayr eyler
Zan etme ki ğayr eyler
Ârif ânı seyr eyler
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Sen Hakka tevekkül kıl
Tefvîz it ve râhat bul
Sabr eyle ve râzı ol
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Kalbin Âna berk eyle
Tedbîrini terk eyle
Takdîrini derk eyle
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Hallâk-ı Rahîm Oldur
Rezzâk-ı Kerîm Oldur
Fa'âl-i Hakîm Oldur
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
……….
Bil elsine-i halkı
Aklâm-ı Hak ey Hakkı
Öğren edeb ü hulkı
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Vallâhi güzel etmiş,
Billâhi güzel etmiş,
Tallâhi güzel etmiş,
Allah görelim netmiş,
Netmişse güzel etmiş…
AİLE VE MUALLİMLİK
“KEŞKE” DEMEMEK İÇİN
NE KADAR SAMİMİYİZ?
MIZRAK ÇUVALA GİRMEZ
MANKURTLAR
SELÇUKYA NELER YAPIYOR?
GÖNÜL FATİHLERİ
16 KONYA EFSANESİ
ERENLER DÜNYASI
VAKT-İ MUHABBET