PAYİTAHTTA BİR ÖMÜR
TRAFİK SİGORTASINA YETKİ BELGESİ ESNAF ÇÖZÜMÜ
Konya’da etliekmek savaşları-2
SURİYE’YE “OSMANLI YÖNETİM MODELİ” LAZIMDIR.
HRİSTİYAN BİR KOMŞUN NAMAZ KILSA NE DERSİN?
Laiklerin gücü nereden geliyor?
Bitcoin altına rakip olabilir mi?
HAK AŞIĞI AHMED-İ KUDDÛSİ
Yeni Bir Yıla
BİZ YAPTIK BİZ
“Ver Korkuyu” Değil; “Ver Coşkuyu”
DOĞAL ŞİFA KAYNAĞI: YEŞİL ÇAY
İNGİLİZLER VE HİNDİSTAN’IN KARANLIK TARİHİ
SULTAN VAHDETTİN’İN MEZARI TÜRKİYE’YE GETİRİLSİN
Oynamak İstemeyenler Varsa İsteyenler Oynasın
ALMANYA’DA TÜRK OLMAK -2-
Futbolun Yazılı Olmayan Kuralı…
SURİYE’NİN BÖLÜNMESİ
Alfa Romeo Junior
KONYALISIN ETLİEKMEK
Her zaman duyduğumuz bir sözdü; "Ah o eski bayramlar”. Yaşlılarımız, söze başlarken mutlaka bu sözü konuşmalarının arasına sıkıştırır ve eski bayramlara olan özlemlerini dile getirirlerdi. Bizim de çocukluk yıllarımızdı ve büyüklerimizin dediklerini dikkatle, merakla dinlerdik. Tabii sohbet derinleşince, yaşadıkları o eski bayram uygulamalarını, Ramazan ayındaki oruç, teravih, mukabele, hatim geleneklerini anlattıkça hayran olurduk. O kadar güzel ve o kadar özlemle anlatırlardı ki, zaman zaman gözlerinin yaşardığını görürdük.
Şimdi sıra bize geldi. Bu yaşın sahibi olarak hayatımda bu denli boynu bükük; üç aylar, kandil geceleri, ramazan ve bayram yaşamadık. Çok eskilere gitmeye gerek yok, daha dün denecek kadar yeni olan geçen seneki; üç ayları, kandilleri, Ramazanı ve bayramı hasretle arar olduk. O kadar ki evlerimizden çıkamadık; annelerimizin, babalarımızın, büyüklerimizin ellerini, çocuklarımızın, küçüklerimizin gözlerini öpemedik. Komşularımıza, yakınlarımıza, eş, dost ve akrabalarımıza bayram ziyaretlerine gidemedik. Bütün tebrikleşmelerimizi sanal âlemde telefonlarla çözmeye çalıştık. Ya seslerini duyarak ya görüntüleriyle yetindik. Camilere gidip cemaatle muhabbete hasret kaldık. Ne Cuma kılabildik, ne bayram namazı. Uzaktan, evlerimizden minarelere bakmakla, camileri uzaktan seyretmekle yetindik.
Hani hep derdik ya çocuklarımıza ve torunlarımıza; "gençlik ne hale geldi? Anasını, atasını telefonla arıyor. El öpmeyi sanal âlemle yapıyor…” diye. Şimdi aynı akıbet sadece bizim değil, hepimizin başına geldi. Elbette o zaman gençlik bunu, her hangi bir mazeret yokken yapıyordu, onların böyle yapmalarına bir sebep yoktu. Ne bugünkü gibi koronavirüs salgını ne dışarı çıkmayı engelleyen yasaklar…
Evet bir bayram da böyle; boynu bükük, mahzun, elemli, gözü yaşlı geçti. Her zaman Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretlerinin; "Tevfiznamesi” aklıma gelir böyle durumlarda. Şöyle der;
Hak şerleri hayr eyler
Zan etme ki ğayr eyler
Ârif ânı seyr eyler
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Sen Hakka tevekkül kıl
Tefvîz it ve râhat bul
Sabr eyle ve râzı ol
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Kalbin Âna berk eyle
Tedbîrini terk eyle
Takdîrini derk eyle
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Hallâk-ı Rahîm Oldur
Rezzâk-ı Kerîm Oldur
Fa'âl-i Hakîm Oldur
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
……….
Bil elsine-i halkı
Aklâm-ı Hak ey Hakkı
Öğren edeb ü hulkı
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler…
Vallâhi güzel etmiş,
Billâhi güzel etmiş,
Tallâhi güzel etmiş,
Allah görelim netmiş,
Netmişse güzel etmiş…
PAYİTAHTTA BİR ÖMÜR
SÖZLERDE KENDİMİZİ ARAMAK
SEVGİ, İNSANA HAS BİR MEZİYETTİR!
VATAN VE İSLAM ŞAİRİ
YAZARLIK HAYATIM-YAYIMLANAN KİTAPLARIM VE EVRENSEL MESAJLAR SERİSİ
VAKT-İ MUHABBET
VUSLATININ 751. YILINDA MEVLANA
HER ZALİM CEZASINI ÇEKECEK!
TEVHİD’İN HAYATA YANSIMASI
PAYİTAHTA RUH VERENLER