AKLIMIZI KULLANMAK ZORUNDAYIZ!

Normal şartlarda, sağlığımız yerindeyken, her şey yolunda giderken aklımıza; hastalanmak, ölmek, sıkıntı çekmek… gelmiyor. Böyle olumsuzlukları düşünmek istemiyoruz. Aslında Allah'tan gelene her şeye rıza göstermek, kadere razı olmak, itaat etmek Mümin ve Müslüman olmanın şartıdır.

Yaşadığımız süre içinde imtihandayız. Rabbimiz; insanları bu dünyaya imtihan için gönderdi. Onun için; "Yakîn (Ölüm) gelinceye kadar Rabbine ibadet et”, "Ben, cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım”, "hanginiz iyi iş görecek diye, sizi sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır.”

Bu ilkeler başımızın üstünde. Fakat göz göre göre, salgının üstüne gitmek, "bir yerde salgın olduğu zaman oraya girmeyin, bulunduğunuz yerde salgın varsa, oradan çıkmayın” diyen sevgililer sevgilisi peygamberimizin uyarıları açık ve net olmasına rağmen adeta; "kurallar bana vız gelir, ben özgürüm, kimse bana karışamaz… gibi bir hava estirmek ne kadar akıllı işi? Ne kadar insana yaraşır bir tavır? Ne derece topluma saygılı bir tutum? Laf ile olmuyor. Güzel cümle kurmak, herkesi etkileyici konuşmak meseleleri çözmüyor. Maske, mesafe ve temizlik deniyorsa, bu hususta sağlıkçılarımız olağanüstü emek serf ediyorsa bizler de bu insanlara destek olmak, onların işini kolaylaştırmakla mükellefiz. Toplum olmak bunu gerektiriyor. Millet olmanın şartıdır bu.

Her önüne gelen aklına estiği gibi hareket eder, kuralları hiçe sayarsa disiplin olur mu? Ortada bir karmaşa hasıl olmaz mı? Hem bir an önce bu dertten kurtulmayı istiyoruz, hem de kurallara uymuyoruz. Kurallara uymayanlar; başıboşluğa, kaosa, kargaşaya, teröre, disiplinsizliğe prim vermiş olur.

1000. kurallara uyan insandır. Her; "insanım” diyen mutlaka kuralcı olmak, kurallara riayet etmek zorundadır. Kimse la yüs'el (Sorumsuz) değildir. Sorumsuz olanlarda sorun vardır.

Rabbimiz; "Niçin düşünmezsiniz?”, "Niçin aklınızı kullanmazsınız?”… diyerek Kur'an'ın muhtelif yerlerinde insanları uyarır. Kur'an'a tabi olan, Rabbimizin talimatları istikametinde gidenler; toplum kalkınmasına, disiplinin sağlanmasına katkı veren ve elini taşın altına sokan insandır.

26. kullanmadığımız ve doğru bir düşünce ortaya koymadığımız için Koronavirüs denilen salgın bitmek bilmiyor.

Kaybettik!

Acı kahveler içtik, dost hanesinden,

Telve ağızda kaldı, nazı kaybettik,

Muhabbetlere daldık, şahanesinden,

Dostluk mazide kaldı, özü kaybettik!

Şifalı yakı sardık, dert gitsin diye,

Yaraya merhem sürdük, berkitsin diye,

Onulmaz yaraları, terk etsin diye,

"Geçmiş olsun” diyecek, sözü kaybettik!

Eğlendik ve de güldük, safiyane hep,

Cananlara göz olduk, sahiyane hep,

Ahbaplarla can bulduk, dahiyane hep,

Can çıktı huy çıkmadı, azı kaybettik!

Tebessümü kâr kıldık, mutlu gün için,

Maskeleri bâr bildik, kutlu gün için,

Dostlarla bahar bulduk, tatlı gün için,

Sevinçler tasa oldu, bizi kaybettik!

Kültürümüzle güldük, ele ele verdik,

İnsanı kardeş kıldık, murada erdik,

Desen desen renk aldık, kilimler serdik,

Musiki nağmesinden, sazı kaybettik!

Kalpler sevgiyi sildi, tekliyor şimdi,

İnsanlık rafta kaldı, bekliyor şimdi,

En nadide yerinde, saklıyor şimdi,

Derin hasret içinde, sizi kaybettik!

Ne Oldu Bize?

Şeref ayak altında, haysiyet bitmiş,

Bizler böyle değildik, ne oldu bize?

En şerefli varlık yok, canavar yutmuş,

Bizler böyle değildik, ne oldu bize?

Ar lağımlara düşmüş, pislik akıyor,

Sözler hayasızca hep, kötü kokuyor,

Gözler fuhuş çanağı, sinsi bakıyor,

Ahlak bunlar değildi, ne oldu bize?

Kadın eri kandırır, erkek kadını,

Dilden düşürmez asla, Allah adını,

Utanmadan konuşur, zikir yadını,

Kur'an bunu demedi, ne oldu bize?

Haysiyet cellat olmuş, kelle vuruyor,

Aileler parçalı, ruhça eriyor,

Çocukları sahipsiz, şerre varıyor,

Dünler böyle değildi, ne oldu bize?

Bir gayyaya düştük ki, çıkamıyoruz,

Tövbe nehriyle benlik, yıkamıyoruz,

Rahmani meş'aleyi, yakamıyoruz,

Sapkınlığın yolları, yol oldu bize!

Büyüklerini bilmez, edepten uzak,

Şeytanın kumpasları, ayrı bir tuzak,

Olandan ders almadık, bittik ne yazık,