10

Konya Büyükşehir Belediyesi’nin başlattığı; “Medeniyet Okulu Projesi” kapsamında “40 yazar buluşmaları” adıyla bendenizin yolu 25 Mart 2015 Çarşamba günü Hüyük’e düştü. İki lisemizde, öğrencilerle söyleşi yaptık. İlk lisemiz; Durmuş Akkuş Anadolu Lisesi, ikincisi ise; Makbule- Durmuş Akkuş Anadolu İmam Hatip Lisesi idi.  

Okul idaresiyle önceden yapılan görüşmeler neticesinde bizim geleceğimizden haberleri vardı. Gerekli hazırlıkları yapmışlardı. Durmuş Akkuş Anadolu Lisesi’nin Konferans salonu mevcut ancak gerekli malzemeler olmadığı için burada yapamadık söyleşimizi. En uygun yer olarak yemekhaneyi seçmiş okul idaresi. Okulun Konferans Salonunun eksiklerinin giderilmesi hususunda Büyükşehir belediyemize yine görev düşüyor. Daha yeni açılmış okul, iki sınıfı var; 9 ve 10. sınıflar. Erkek öğrenciler yatılı, kız öğrenciler taşımalı sistemle eğitim alıyor. 

İkinci söyleşimizi de; Makbule-Durmuş Akkuş Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde gerçekleştirdik. Burası da yeni açılmış. Ama mükemmel dizayn edilmiş bir konferans salonu var. Söyleşimizi Konferans salonunda gerçekleştirdik. Okul müdürünün dersi olduğu için okul hakkında fazla bilgi alamadık. 

Söyleşimizin Konusu; ümit idi. Söyleşimiz öğrencilerle olduğu için, “Ümit” konusu iyi seçilmiş. Aslında ümit sadece öğrencilere değil herkese lazım olan çok önemli bir konu. Ümidin şu hususlarla taçlanması gerekir;

1. İnanç; yani inanmak, olacağına inanmak, sonuç vereceğini görmek. İleriyi görmek de diyebiliriz.  Onun için iman; insana güç verir, hayata bağlanmayı sağlar, yaşantımızı disiplin altına alır. 

2. Azim; “azmettiğin zaman, Allah’a tevekkül et” ilkesi, bize umut verir. 

3. İrade; istemek, arzu etmek; “ben bunu yapmak istiyorum, ben bunda başarılı olurum… demek. İrade ortaya koymak diyoruz ya işte o. Yani, etken olmak, edilgen değil. Gündem oluşturmak, gündeme girmek değil. İpleri elimize almak. Yapıcı olmak, fail durumunda bulunmak. 

4. Sabır; sabır, bir felaket geldiği zaman ilk andaki dirençtir. Sabır; uyuşukluk değil. Sabır, her şeye; “evet efendim” anlamı taşımaz. Sabır; bir yanağımıza vurana, öbür yanağımızı dönmek değildir. Sabır; İlahi rızaya tahammüldür. Bazı şeyler, bizim aleyhimize gibi görünür ama sonuç lehimize tecelli eder.   

5. Kararlılık; karar; yılmamak, bıkmamak, usanmamak. Kararlılığa en somut örnek; ibadetlerimiz. “Ölüm gelinceye kadar Rabbine ibadet et” ilkesi bunu anlatır.  

6. Samimiyet; Yüce yaratan; “Niçin yapmadığınızı söylersiniz?” Mevlana; “ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol” der. 

Samimiyete  3 arkadaş örneği. a.İşçi çalıştırıp, parasını almadan giden…. b.tanıdığı fakir kıza, sahip olmak amacıyla yardım etmek …. c.yaşlı anne ve babası uyanıncaya kadar elinde süt bardağıyla beklemek. 

Samimiyet; riyasız tavır, maskesiz hayat, şeffaf olmak. “ameller niyetlere göre değerlendirilir.” 

Sonuç; BAŞARI.

Önce can, sonra canan; 

Laf ile peynir gemisi yürümez; 

İncinme, incitme; 

Sana yapılmasını istemediğin bir şeyi başkasına yapma. 

Empati kur. 

Dili iyi kullan 

Sizin duanız olmasa, Allah size ne diye değer versin? 

Çaresizseniz, çare sizsiniz! 

Olmaz olmaz demeyin. 

Umudunuzu yitirmeyin. 

Mevlana;

“umutsuz olma, ne umutlar var,

Karanlığa gitme ne ışıklar var!” diyerek bize mesaj veriyor.  

“Derslerim zayıf, bu dersi yapamıyorum, beceremiyorum…” demeyin. Allah her insanı değişik yetenekte yaratmıştır. 

Her birinizde cevher var. Önemli olan bu cevherleri ortaya çıkarmaktır. Dikkat ederseniz, ümitvar olmak için, gereğini yapmak lazım. 

Şunu diyemeyiz; hiç çalışmadan, gayret etmeden, sebebini işlemeden, “Allah’ım beni başarılı kıl, bana para ver, beni Cennetine kat… çalışmadan gökten ne altın yağar ne gümüş. 

Karnımız aç olduğu zaman, yemek yemeden doyabilir miyiz? Susuz olduğumuzda, su içmeden susuzluğumuz gider mi? Her lokmayı ağzımızda çiğniyor ve bir emek veriyoruz. Hiç yemeden, içmeden, “oh be karnım doydu, susuzluğum gitti” demek ne kadar yanlışsa, çalışmadan, emek vermeden ümit beslemek de o kadar yanlıştır.    

Hz. Ömer; “Bu gün Allah için ne yaptın?” diye kendine sor der. 

 Okulda öğretmenlerimizin verdiği derslere çalışmadan başarılı olmanız mümkün mü? Çalışmadan başarı var mı? Emek vermeden, ter dökmeden kim sonuç alabilir? 

Askerlikte şöyle bir söz var; “Barışta ter dökmeyen, savaşta kan döker.”