AHIR SEKİSİNDE İSTANBUL TÜRKÜSÜ

Zengin olduğu halde durmadan paranın peşinde koşan insanlar bilirim,

''Paranın, insanı mutlu etmeyeceğini'' dile getiren...

Fakirlikten kurtulmak için her yolu deneyen insanlar bilirim, zenginleri küçümsemek için her yolu deneyen.

Diplomalı insanlar bilirim, diplomasını herkesin gözüne sokup ardından da ''Önemli olan insanlık'' diyen.

Okullarda bir türlü dikiş tutturamamış ama illâ ki bir diploma sahibi olmak için girmediği sınav kalmamış insanlar bilirim ''Okumakla adam olunmuyor.'' diyen.

Eline kitap alınca hemen uykuya dalan ya da kitap okumaktan çabucak sıkılan insanlar bilirim, sürekli kitaplardan alıntılarla kendini cilalayan.

Sürekli kitap okuyan insanlar bilirim, hayatında, davranışlarında, gittiği yolda herhangi bir değişiklik olmayan.

Sürekli ayet, hadis ile hemhâl olan insanlar bilirim, İslam'ı beş şarta sıkıştırıp, insanî yaşantısında kötülük yapmaktan geri durmayan.

Çocuğunun ahlaklı, dürüst olmasını isteyen insanlar bilirim, çocuklarına hakaret eden, çocuklarının yanında çocuklarına kötü örnek olan...

Sosyal medyanın, televizyonun ne denli kötü olduğundan dem vuran insanlar bilirim, günün en önemli vakitlerinde bu kötü yolda yürüyen.

Tüketim toplumu olmaktan rahatsız olan insanlar bilirim, üretime destek olmayı bir kenara bırak, alışveriş mağazalarında saatlerce dolaşıp çılgınca alışveriş yapmaya, marketlerde sepeti doldurmaya çalışan.

Kalbi kırık iken kalp kırmanın ne kadar kötü bir şey olduğunu her fırsatta dile getiren insanlar bilirim, kalp kırarken bardak kırıyormuşçasına kolay kalp kıran.

Dedikodu yapmanın, ölü insan eti yemek gibi olduğunu dile getiren insanlar bilirim, sürekli ceset kemiren.

Kul hakkı yemenin affedilmez bir günah olduğundan dem vuran insanlar bilirim, gidip memlekete beş kuruşluk faydası olmayan, olmayacak olan siyasîlere destek veren.

Başkasına akıl veren insanlar bilirim, başkasına verdiği aklın bir tanesini bile kendi hayatına tatbik etmeyen.

Özellikle kadınların ve gençlerin kılık kıyafetine karışan, onları kıyasıya eleştiren insanlar bilirim, ihaleye fesat karıştıran, inşaat yaparken malzemeden çalan, görevini kötüye kullanan, işini aksatan, mesaiye dikkat etmeyip devleti/şirketi zarara uğratan, kazandığı paranın vergisini, sadakasını, zekatını vermeyen, ibadetini ve şükrünü eda etmeyen, çalıştırdığı işçisini sömüren; onlara, on iki saat çalıştırıp sekiz saatlik ücret ödeyen, emri altındakilere adil davranmayan, sadece kadınların ve gençlerin veya başkasının ahlaklı olmasını isteyen...

Omurgalı sözlerin, şiirlerin arkasına sığınan makam sahibi insanlar bilirim, koltuğu sallanacak diye geceleri uykusuz kalan veya beli kırılmış, omurgasız kalmış gibi önünde eğilmediği kimse kalmayan...

Kimseden teveccüh görmeyen insanlar bilirim, teveccühe mazhar olan insanların kuyusunu kazmaya çalışan.

Hülasa:

''Oturduğumuz ahır sekisi, çığırdığımız İstanbul türküsü!''