TAKILI KALDIK…

Bursa bitmeyecek demiştik; sadece birkaç tane tarihi yerini görebilme imkanı bulmamıza rağmen payitaht şehirlerdeki o ziyaretçilerini kucağına basarmış, zaten hep oralıymışsınız hissiyatı bizi iliklerimize kadar kuşatıyor.

Kahvaltı Cumalıkızık'da; Keşiş dağının( Uludağ) eteklerindeki vakıf köy… İnsan; " bir köy nasıl vakıf olur?” diye merak ediyor.

Atamız Ertuğrul Gazi; Bursa yakınlarında Uç beyi iken Tokat civarında bulunan Kayı'nın Kızık boyu Bursa yakınlarına yerleşmek için Ertuğrul gaziden yer ister. O civarlarda bulunan Karakeçili aşireti bu isteğe karşı çıkar. Siyasi ataklarda ; arabulucu ve güven temininde en eski ve etkili yöntemlerden biri olan evlilik; sorunun çözümü olur. Ertuğrul Gazi'nin yönlendirmesiyle Karakeçili aşiretinin yedi yiğit bey oğlu Kızık aşiretinin yedi güzel kızı ile evlendirilir ve Kızık köylüleri Keşiş dağının eteklerine yerleşir. Bu köyde civar köylerden gelen bütün Kızıklar cuma namazı için birleştiklerinden ismi Cumalıkızık olarak anılır…

Köy ; 2014'ten beri ÜNESKO dünya mirası listesinde. Köyün girişinde Osmanlı köylerinin ana teması olan ulu çınar, kahve ve cami üçlemesi bizi karşılıyor. Meydandaki iki çınar da miras listesinde. İki ana koldan ayrılan dallarıyla gerçekten aileyi, tarihi, kök salmanın gücünü hatırlatıyor: Bir kadın ve erkeğin aile olup kök salışı; evlatları ile kollara ayrılışı, gölgelerinde yaşanan sayısız anılar… Hayatın küçük bir özeti…

Köyün hiç bozulmasını istemeyeceğiniz bir yapısı var. Bazı sokakları iki kişinin yanyana zor yürüyeceği kadar dar, yerler küçük kare taşlar, sokakların ortası suyun akışını sağlayacak şekilde eğimli ve açık. Köyün su kanalları yukardan aşağıya akıyor; dere kenarında yürür gibisiniz. Evler; sarı, mavi, mor, beyaz.. Önlerinde cumbalar , çiçekler. Genellikle ailelerin işlettiği kahvaltı mekanları, el yapımı reçeller, peynirler, tereyağı, bal ve ekmekler. Yok boyu sıralanmış hediyelik satan güler yüzlü halk. Her gün sayısız gelen misafirlerini hep aynı coşkuyla karşılayan ; atayurdu, baba evi sıcaklığını hissettiren samimi insanlar..

Sokaklarında yürürken her eve hayran oluyorsun. Burada yaşayanlar hep huzurlu olmalıymış gibi geliyor. Hani bazı mekanlarda ruhunuz takılı kalır; çekip almak isteyince bir tel tokmağına tutunur ya!. İşte öyle…