KÂIDE 

           
    Hoca vaaz vereceği salona girmiş ve salonun ön sırada oturan seyis dışında boş olduğunu görmüş. Konuşup konuşmama konusunda arada kalan hoca seyise sormuş:
- Buradaki tek kişi sensin. Sana göre konuşmalı mı yoksa konuşmamalı mıyım?
 Seyis cevap vermiş:
- Ben basit bir insanım, bu konulardan anlamam fakat ahıra gelseydim de bir at dışında tüm atların gittiğini görseydim yine de o atı beslerdim.
   Bu sözlere hak veren hoca duaya başlamış. İki saatin üzerinde konuşmuş durmuş. Duadan sonra kendisini mutlu hissetmiş. Dinleyicisinin de vaazın ne kadar iyi olduğunu onaylaması için sormuş:
- Vaazı nasıl buldun?
  Seyis cevap vermiş:
- Basit bir adam olduğumu, bu konulardan anlamadığımı daha önce söyledim. Yine de eğer ahırdaki atların biri dışında hepsinin olmadığını görseydim onu beslerdim ama elimdeki yemin hepsini ona  vermezdim.
   Bir bilgeye zehrin ne olduğunu sormuşlar:
- İhtiyacımızdan fazla olan her şey zehirdir. Fazla güç, fazla dinlenmek, fazla yiyecek, ihtiras, korku, sakinlik, öfke, neşe, hatta iyi niyet…..
   Günümüzün sorunlarından biri de bu. Hepimizde az yada çok bulunan zehir. İsrafın her türlüsü içinde bulunmamız. Neyi, ne zaman, neden, ne şekilde ve ne kadar yapacağımızı bilemiyor oluşumuz.
    Bir kafede arkadaşlarla oturuyoruz. Bir ikindi görüşmesi yapıp ayrılacağız ama belki yine aynı maksatla bir araya gelmiş hanımlar topluluğunun sesinden, kahkaha tufanından birbirimizi duyamıyoruz. Bilgisayarları ile belli ki bir iş görüşmesi yapan 2 kişi arkalarını dönerek topluluğun dikkatini çekmeye çalışıyorlar ama nafile..
   Küçük bir asansörde 4-5 kız arkadaş aynadan kendilerini çekim yapıyorlar ama arkada biz yabancı olarak aynı asansördeyiz, hiç umursamıyorlar. Üstelik genç kızların diline bir türlü yakıştıramadığım sahte bir samimiyet ifadesi” ya kanka” ile başlayıp küfür ile soslanan yüksek sesli bir konuşma ile…
    Yaşlı bir teyzemiz bir gün önce babalarını kaybeden cenaze evine taziyeye gidiyor. Kendisi iyi niyetli ama saat sabah sekiz…
    İnsan kendini yargılamada cimri, başkalarını eleştirmekte ise cömerttir. Yaşamı anlamlandıran şey ise eskilerin "Kaide "dediği sınırlara, kurallara, dayanaklara hayatımızda yer vermektir. Yaşamın özü dengede kalabilmektir…