RİM’İN DEDESİ

En iyi buğday yarışmasına senelerdir katılan bir çiftçi, büyük ödülü o yıl da kazanmıştı. Yarışmayı izleyen gazeteciler,  çiftçiden başarısının sırrını öğrenmek istediler.  Çiftçi,  bu sırrın kendi buğday tohumlarını komşularıyla paylaşmasında yattığını söyledi.
    Gazeteciler bu cevaba çok şaşırdılar:
- Onlar sizin rakibiniz olarak yarışmaya katılıyorlar. Buna rağmen ne diye tohumlarınızı onlarla paylaşıyorsunuz?
 diye  sordular. Çiftçi:
- Neden olmasın? Bilmiyor musunuz; rüzgar olgunlaşmakta olan buğdaydan poleni alır ve tarladan tarlaya taşır. Bu bakımdan komşularımın kötü buğday yetiştirmeleri demek benim ürünümün de kötü olması demektir. En iyi buğdayı yetiştirmek için komşularımın da iyi buğdaylar yetiştirmesine yardımcı olmam gerekiyor …
    Vazgeçmeyenlere, sadece alınca değil verince de mutlu olanlara, paylaşanlara, ben değil biz diyenlere,” amaan !”değil "haydi” diyenlere, en ağır imtihanlara gülümseyenlere hayranım. Onlar incili kaftan..
    Halit amca gibi …Ne güzel bir yansımasıydı dünyaya. Evladını, evladının evladını şehit olarak bağrına basarken, gözlerinden öperken dünyanın geçiciliğine, adanmış bir hayata ne güzel örnekti.
   " Ben onun sayesinde Müslüman oldum” diyen nice kişilere sebepti. 
  "Senin elinle bir kişinin hayrı bulması dünya ve içindekilerden daha evladır” müjdesine erişti . 
    Sabigun  ;önden giden, her hayırda yarışan , onlara bir kişi daha katıldı.
   Ah !o tebessüm; sadece yüzde bulunması bile iyilik iken, bir de iyilikler yaparken gösterilmesi insanı kanatlandıran tebessüm..
    Seni tebessümü en farik vasfı olan güzel insan olarak kazıdık hafızamıza, yüreğimize Halid Nabhan… Rim'in  dedesi…