MÜJDELER OLACAK

En bi sevdiğimiz nasihat  etmek, en çok ihtiyacımız ise ümit..
   Tek kişiyle başlar destanlarımız;  bir avuç olurlar önce,  sonra bir şelale olur akarlar hakikat denizine.
   Adem aleyhisselam ömrünün 5 te birinde yalnız başına yaşadı dünya meşakkatlerini; Havva'sıyla buluştuğunda o güne kadar akıttığı gözyaşlarından bir ırmak olurdu.
   Binlerce çocuk katlinin ardından dünyaya gelen Musa aleyhisselam nehirde tek başına sepette iken savunmasız bir bebekti.
   İsa aleyhisselam çarmıhta zannedilir iken inananları 30 kişiydi.
   İnsanlığın son Rehnüması,  lideri Hira' da tek başınaydı. Üç yıl bir mahallede, bir avuç mümin aç susuz bırakılırken, en ağır işkencelere maruz kalırken âti Medine'de bir devleti müjdeliyordu.
   Uhud'da canlar feda edilip, şehitler serdarı hazreti Hamza'nın parça parça edilen mübarek bedenlerinin  acısıyla yürekler  kavrulurken ufukta Kabe'nin,  Mekke'nin fethi gözüküyordu.
   Henüz bir avuçlarken Kabil kötülüğü seçti. İnsan hakikati görmemek için nefsini temize çıkarandır. Sorumluluktan kaçmak için Yaratanını bile inkar eder. Bomboş, öylesine, gelişi güzel, tesadüfü yaşadığını düşünür, buna sarılır.
   Ben ümidimi kesmem; Yaradan” üzülmeyin- gevşemeyin” diye emrederken; ciğer yangınlarımı gevşememe bahane etmem.
   "Niye kimse bir şey yapmıyor” isyanını değil,” ben ne yapabilirim azmini severim
  .Ben ümit kesmem merhamet adlı çınardan, binlerce cennet muştulu bebeğin şehitlik kanları ufuktaki özgür Filistin'i getiriyor, hem de ardında dirilmiş yüz binlerce mümin yüreğiyle…
    O gün yapması gerekeni yapanlara, tek başına olsa da hakikate tutunanlara "müjdeler olsun” denilecek….