ELLER

Albrecht Durer ; 1471-1528 yılları arasında yaşamış bir ressamdır. 18 çocuklu bir ailenin resimle ilgilenen 2 erkek çocuğundan biri. 2 kardeşin de resme karşı olağanüstü bir ilgileri ve yetenekleri vardır. Her ikisi de sanat okuluna gidip büyük bir ressam olma hayali kurarlar. Aile ise bu durum karşısında çaresizdir, madencilik yaparak geçinmeye çalışmakta ve karınlarını zor doyurabilmektedirler.

    Bu durum karşısında 2 kardeş kendi aralarında kura çekmeyi ve kazananın sanat okuluna gitmesini, geride kalanın daha çok çalışıp diğer kardeşi okutması yönünde bir karar verirler. Albert ve Albrecht arasındaki bu kurada okula giden dönüşte diğer kardeşi okuması için okula gönderecek ve kendisi madende çalışacaktır.

    Kurayı kazanan Albrecht; okula gider ve bütün öğretim görevlilerini kendine hayran bırakarak çok büyük başarılar elde eder. Okulu birincilikle bitirdiğinde yöredeki bütün okullarda ismi bilinmektedir. Eve büyük bir gururla döner.

    Ailesi Albrecht onuruna güzel bir yemek verir. Kendisini öven konuşmalardan sonra Albrecht söz alır ve kendisine bu başarıları yaşatan kardeşine teşekkür eder. Şimdi sıranın kardeşinde olduğunu ve okumaya göndereceği kardeşi için madende çalışmaktan büyük gurur duyacağını söyler.

    Kardeşi hafifçe doğrulduğu  yerden:

 - İmkansız sevgili kardeşim;  seni okulda okutabilmek için çalıştığım senelerde bütün parmaklarım madende defalarca kırıldı ve değil kalem tutmak, şu bardağı bile zor tutuyorum. Der.

    Kardeşinin durumuna çok üzülen Albrecht ise kendisini dünyanın en ünlü ressamları arasına sokan o ellerin, kardeşinin ellerinin resmini çizer.

    İşte bütün dünyanın Praying Hands (dua eden eller) olarak bildiği , esas ismi Hands(eller) olan resim Albrecht Durer'in  kardeşinin elleridir.

    Hayat yolu hep birileriyle yürünür. Yolda bize tutulan ışıklar, gösterilen yönler, geçtiğimiz köprüler, içtiğimiz sular, tırmandığımız  merdivenler vardır.

   Vefa;  onlara ihtiyacımız kalmadığında yüreğimizi  onlara kapatmamaktır.

    Yaşlı bir hanımı balkona kilitleyip:

- Buradan çıkamazsın, burada duracaksın” diye bağıran genç hanımın ellerinden tutup ,söylemek istiyorum:

- Sana yürüdüğün yolda belki köprü, belki ışık olmuş biri şimdi işlevini kaybetti ve sen yönünü buldun diye vefasız olma ….Asıl o zaman yolunu kaybedersin……

Yazarın Diğer Yazıları