DENİZ OLANLAR

ŞU DÜNYA BİR DAMLACIK SUDA BOĞULANLARA İNAT TEPEDEN TIRNAĞA DENİZ KESİLENLERİN HİKAYELERİ İLE DOLUDUR…

İnsan duyduğu sese yüreğindeki hisle isim verir. Her zaman çalan telefonun sesi ; gece saat 04:35 ise acı acı gelir.

- Maraş'ta deprem oldu. Biz çıktık, arabadayız, merak etmeyin.

Bir gün önce Maraş'a giden kardeş ve babadan gelen telefona ilk sözümüz:

- İyi misiniz, elhamdülillah… Sonra sosyal medya ve haberleri açınca yıkılan dünyamız. Tek Maraş değil; Hatay, Adıyaman, Antep ,Diyarbakır,Osmaniye ,Urfa,Malatya,Kilis, üstünde tüm köklerimi, akrabalarımı gezdiren Adana'm….

Yürek yangını büyüdükçe; ilk söylediğin "elhamdülillah” için bile utanma, af dileme..

Önce bir boşlukta hissettim kendimi; ülkemin yedide birinin canı ile canım gitti. Sonra kızının elini bırakmayan, öldüğünü bildiği halde vazgeçmeyen o babanın umudu doldu içime.

Umudun adı Allah'tı… Kaderi sorgular insan, ruhu sorar, tedbire laf eder, tehlili ret eder.

Kim bulmuş ki kadere cevap ?Hangi bilim ruha tarif koymuş?

Ülkemin yerini üç mt değiştirip, ne kadar aciz olduğumu gösteren güçtür Kader .

O güce iman etmenin şükrü ile koşturacağım. Hayatın bu dünyaya ait bölümünü tamamlayanlara; fatihalar, yasinler okuyup; geride kalanlar için dualar edeceğim . Kalplerine sarsılmaz bir sabır dileyeceğim.

Her şeyi bilime bağlayan kendi bilir. Ben mücadele edecek güce sahip anne -baba ölürken; yanı başlarında tonlarca kayanın altından 5 gün sonra çıkan 2 aylık bebeğe hayat verenden isteyeceğim…

Bileceğim ki; mühendis atmaması gereken bir projeye imza mı attı, müteahhit malzemeden mi çaldı , çalışan işçi milim de olsa işini düzgün yapmadı mı, belediyeler vermemesi gereken bir kararı mı onayladı? Zerrelerin bile hesabını soracak bir "Adl” var .

Devam eden ikinci ve gerçek ahiret hayatı var.

Ne büyük bir lütufsun iman… Ne güzel bir ayrıcalıksın..

Her şey yok oldu deriz; bir bebeğin sesi yeniden başlama gücü verir bize.

Müthiş bir dayanışma vardı, var , var olacak. Devletin gücü, STK ‘ ların destansı çabası, halkın direnişi bir araya gelince yaralarımızı sarmak için bin yol bulacağız.

Bu milletin her ferdi battaniye oldu, su ,yatak, yorgan , bot, mont ,yiyecek, soba ,yakıt oldu, yol oldu vardı kardeşine. Binlerce yıldır mazlumun yanında olduk diye; sevmeyenlerimiz bile hayrandır bu millete .Yardımlar çare diye aktı tüm dünyadan…

Olmadı mı eksiklerimiz ,yanlışlarımız ,çaresiz kalışımız?. Olmadı mı milletin acısından beslenip; milleti birbirine düşürüp, karşıdan keyifle izleyenimiz? Eli olmadığı halde dilinin zehri bol olanımız ?.

Hepsi oldu ama o da zerrelerin sahibine dönecek ve hesap sorulacak .

Şu dünya bir damlacık suda boğulanlara inat tepeden tırnağa deniz kesilenlerin destanlarını anacak.

Devletimiz baki olsun. Dünyada eşi görülmemiş bir depremle baş etti; gücünü ve büyüklüğünü gösterdi.

Kim neyin kavgasını verirse versin; bir acıyı dindirmek, bir canı kurtarmak için deli divane olan, günlerdir destansı bir mücadele sergileyen, her ferde tek tek duacıyız.

Herkes çabasından, aşkından, yüreğinden, yolundan sorumlu.

Ne güzeldir yolu umut,” HAY” olanlar…