BİLDİK/TESLİM OLDUK

  Tab edilmiş fotoğraflar kalmadı ya artık; onlara bakarken sanki elimizden hızla akıp giden zamanı daha bir hissediyorduk.

   Yanımızda olanları, kareye girmiş olan dostları, mekanı, kuşundan böceğine ânı hissediyorduk.

   Şimdi her an çekim teknolojisine sahibiz ama atıyoruz hafızaya o kadar ;o anı yaşayan biz değiliz sanki. Olduğumuz mekanı, yediğimiz şeyleri gösterdik mi işlem tamam. Yanımızda olan insanın yüzüne bakmadığımız yüzlerce resim; hepsi hafızada, hafıza dolarsa sil bitsin…

    İnsanın kelime kökeni unutmaktan geliyor. O yüzden Yaratan, şekil veren kuluna hitap ediyor:

" Ne kadar nankör, ne kadar unutkansın!”

    Seni değerli kılanı; sana "öz” olarak makam vereni, ruh verip, seni muhatap kılanı ne çabuk hayatının dışına koyuyorsun.

    O sana şah damarından yakın iken;  sen O'nu ancak O'na  dönerken, ölümde biliyorsun.

     İnsan ünsiyet demek; kurbiyet , yakınlık, alâka, sevgi, ilgi, özenti, hissetmek ,yâr olmak ya da olamamak…

    Yarattığı kulundan vazgeçmeyen Allah; kurbanla senin hafızanı yeniliyor, datanı güncelliyor. Binlerce, yüz binlerce kez kendini ilah yerine koyup benim gösterdiğim yoldan saparak kibrine, enaniyetine , hırslarına yenilsen de bu sana temizlik fırsatım, gel hepsini kurban et,… Yok olsun tüm nefsi şımarıklıkların…

    Kurban; kulun "Benim için en güzeli sen bilirsin, en iyi sen görürsün, verdiklerin için sana teşekküre geldim, bildim ,geldim, teslim oldum, yakınlığım sanadır, ben ancak seni bilince ve teslim olunca insan oldum”demesidir.

   Modern zamanların kitlelere dayattığı birey, yalnız olmanın tersine; ne güzeldir ait olmak, hissetmek, cemaat olmak.

    Omuz omuza durulan namazlar, nefsi kurban ettiğimiz bayramlar, zamanı ve mekanı şahit kıldığımız ibadetler, hepsi  bizim için..

    Hepsi bize üflenen ruhun sahibini unutmamamız  ,O'na yakınlığın hayatın amacı olduğunu bilmemiz için.

   Bildik,  teslim olduk, ünsiyetimiz Sanadır ve Senin içindir…..