Toplum Nereye Gidiyor?

Toplumlar, ona hayat veren dinamiklerle yaşar ve gelişir.

Din, millet olma bilinci, birbirimizi yürekten sevme, özveri gösterme, komşu ve akrabalarla iyi geçinme, yardımlaşma v.b. toplumun hayat damarlarıdır.

Milli gelir artışı, sanayileşme, gelişme asla bu değerlerin yerini tutmaz. Maddi gelişme toplumun bedeni, değerlerimiz ruhudur. Her ikisi bir arada olmalıdır.

Ümitli olmak istiyorum. Ama toplumun gidişatına da hayıflanıyorum.

Selamlaşmıyoruz. Halbuki, selam –tanıdık olsun olmasın- sevgi ve dayanışmanın alfabesidir. Selamlaşmak bir yana yıllarca apartman komşularını tanımayan, hatta öldüğünü kokuşunca fark eden bir toplum olduk.

Anlamak yerine, anlayışını dayatmak, paylaşmayanı ötekileştirmek/ yok saymak kolaycılığı, siyaset, aile ve iş hayatında bizi ayrıştırdı. Huzursuz/mutsuz etti.

Davranışlarımıza (Anne-baba-çocuk, işçi–işveren, amir-memur) sevgi/uzlaşı  değil, korku/kavga kültürü hakim oldu. İlgiden yoksun çocuklara aile değil sokak ve internet yön verdi. Para kazanma/mal biriktirme hırsı, eş ve çocuklarımıza ilgi/sevgi gösterme gibi değerlerin önüne geçti. Boşanmalar arttı. Kadınlar hayat mücadelesi nin ortasına atıldı. Yaşadıkları travma yanında, geçim zorluklarıyla mağdur oldular. Onları yiyecek arayan yaralı ceylanlar gibi avladılar. Toplumda ahlaki zaafiyet oluştu.

Komşu, akraba, dost ve esnaflar birbirlerine emanet para verirlerdi. Madden-manen yardımlaşırdık. Komşu komşunun külüne muhtaçtı. Bu değerlerimizi  yitirdik. İhtiyaç sahipleri kredi bataklığında boğuldu. Faiz belası borçları çözülemez  hale getirdi. Yuvalar yıkıldı/yıkılıyor. Bu çırpınışları/çaresizliği seyrediyoruz.

Her 10 kişiden 7’si (genellikle dar gelirliler) şans-talih oyunlarına (toto, loto, kazı-kazan, iddia v.s) umut bağlar hale geldi.

Uyuşturucu kullanma yaşındaki 33 milyonun 1.7 milyonu, yani 20 kişi den 1’i uyuşturucu bağımlısı. Yıllık kişi başı 20 lt, toplam 73 milyon lt içki tüketiliyor.

Suç ve suçlu oranı artıyor. Toplum her geçen gün bozuluyor.

Cinayet, hırsızlık, kap-kaç, gasp v.b istatistiklerle örnekler çoğaltılabilir.

Bunlar bile “toplum nereye gidiyor?” diye sormamızı sanırım haklı kılar.

Devleti/yetkilileri düşünmeye ve tedbir almaya davet ediyorum.

 “Fırat kenarında bir kuzuyu kurt kapsa adl-i ilahi onu benden sorar”  diyebilen devlet adamı sorumluluğunu örnek almaları gerektiğini hatırlatıyorum.

Mutlu/huzurlu bir gelecek temenni ve niyaz ediyorum…