İBRETLİK BİR HİKÂYE

Yaşadığım ibretlik bir olayı paylaşacağım sizinle. Böyle bir yazıyı köşeme taşımak pek tarzım değil.

Üstelik çok bilinmeyen bir hikâye de değil. Hatta sıklıkla yaşanan türden.

Ama beni çok derinden etkilediği için bu ibretlik hikâyeyi yazmayı uygun gördüm.

Çok sevdiğim bir dostumu ziyarete gittim. Kendisi orta ölçekli bir fabrika sahibi.

Hoşbeşten sonra sohbete başladık.

Dostumun eski neşesinden yoktu. Omuzları düşmüş, gözlerindeki ışık kaybolmuştu.

"Dostum seni çok iyi görmedim. Hayır mı? Bir derdin mi var?” diye sordum.

Gözlerini kaçırdı. "Boş ver” dedi.

Derdini benimle paylaşması için ısrar ettim.

Birden gözlerinden yaşlar süzüldü. Islanan sakalını sıvazladı. Derin bir iç çekti.

Sıkıntısını benimle paylaşması konusunda ısrar ettiğim için kendime kızdım. "Özür dilerim” dedim.

"Hayır! Özür dileme! Ben de içimi dökecek yanında ağlayacak senin gibi bir dost arıyordum belki.” Dedi ve devam etti.

"Hayat mücadelemi en iyi bilenlerden birisin. Yetmiş yaşına kadar çocuklarım yokluk görmesin diye çalışıp, çabaladım. Fabrikayı bu hale getirdim. Beş yıl önce oğluma ben yaşlandım. Sen gençsin. İşi de öğrendin. İcap ettiği zaman gelirim. Yardımcı olurum dedim ve fabrikayı da idaresini de oğluma bıraktım.”

"Oğlum ile birkaç gün önce konuşurken bana:

"Evine ben bakıyorum. İhtiyaçlarını ben karşılıyorum. Bir de elemanlarıma hiçbir hizmet buyurma. Onların maaşını ben veriyorum” Demez mi?

Beynimden vurulmuşa döndüm. Harcadığım bir ömrün boş olduğunu anladım. Bir insan için bundan daha büyük bir yıkım olabilir mi?” dedi.

Teselli etmek istedim. Ama ne diyeceğimi bilemedim. Bir müddet sessizlik oldu.

Sonra kendimce bir şeyler söylemenin kifayet etmeyeceğini, sözlerin en güzeli Kur'an ile nasihat etmenin daha tesirli olacağını düşündüm.

Dostuma "O size istediğiniz her şeyi verdi. Allah'ın nimetlerini saymaya kalksanız başa çıkamazsınız. Şu bir gerçek ki insanoğlu çok zalim, çok nankördür! " Mealindeki İbrahim Suresi 34. Ayetini , "Dünya hayatı bir oyun ve eğlenceden başka bir şey değildir. Müttaki olanlar için şüphesiz ki âhiret yurdu daha hayırlıdır. Hâlâ aklınızı kullanmayacak mısınız? " Mealindeki En'am Suresi 32. Ayetini ve "Kim Allah'a güzel (karşılık beklemeden) bir borç verirse Allah da bunu kat kat fazlasıyla öder. Daraltan da genişleten de Allah'tır ve O'na döndürüleceksiniz.” Mealindeki Bakara Suresi 245. Ayetini hatırlattım.

"Haklısın! Allah'ın bize verdikleri nimetler yanında benim oğluma verdiklerim ne ki?

Her türlü nimeti veren Allah'a nankörlük ediyorum da, oğlumun nankörlüğüne takılıyorum.” Dedi.

Dostumun yüzü birden aydınlandı.

Hayatımıza uygulayınca Kur'an'ın bir şifa kaynağı olduğunu yaşayarak müşahede ettim.

Kucaklaşarak ayrıldık…