Türkiye’nin Savunma Sanayi İle İmtihanı

Dünyada hem devletlerin hem de illegal örgütlerin en çok para kazandıkları sektörlerin başında silah ticareti gelmektedir. Sadece devletlerin 2018 yılı itibariyle silaha harcadıkları para 2 trilyon $ civarı. ABD, açık ara ile bu pastadan en büyük payı alırken ikincilikte de Rusya oturmaktadır. İngiltere, Fransa, Belçika, İtalya, Almanya ve İsrail diğer önemli silah tüccarı devletlerdir.

Silah ticaretinde öyle çok para vardır ki silahlarının denemelerini ve reklamlarını yapmak için savaş dahi çıkarırlar. Sözgelimi ABD, Afganistan ve Irak işgalinde denediği yeni silahlarla bir nevi gösteri yapmış ve savaşın ardından silah satışlarını patlatmıştır. Fransızlar Ruanda'da ülkeyi oluşturan Huti ve Tutsi adlı iki kardeş kabileyi birbirine düşürerek kısa sürede 1 milyon insanın ölmesine sebep olmuş ve iki kabileye de silah satmıştır. Silah ticaretinde aslolan paradır. Kimin kimi öldürdüğü değil…

Gelelim Türkiye'nin durumuna. Türkiye geçmişte hep bir silah pazarı konumundaydı. Batı'dan sürekli silah siparişi veren, onlar eskidiğinde parasıyla onları modernize ettiren yahut yenisinin siparişini veren her daim bir alıcı konumundaydı. Silahı ancak büyük devletler yapar, biz alırdık. Silah üretmek bizim boyumuzu aşardı. Hatta yapmak için uğraşanlar Batılı devletlerin baskısıyla derhal cezalandırılırdı. Baskıdan anlamıyorsa tıpkı Aselsan'daki 6 mühendisimiz gibi öldürülürdü. Gelin geçmişte Batı'ya rağmen silah üretmek için çabalayan 3 insanımızın başına gelenleri hep birlikte görelim. İşin en vahim tarafı da onlara sıkıntıları yaşatanın kendi devletimiz olması.

Nuri Killigil Paşa (Ortada, kolları sığalı olan) Sütlüce'deki silah fabrikasında.

Vecihi Hürkuş: Osmanlı döneminde tayyareci olarak yetişen Vecihi Hürkuş, Cumhuriyet döneminde Yunanlılardan ele geçirilen motorlarla ilk uçağını yapar. Uçuş izni için bir heyet oluşturulmuş ancak heyette uçağı uçurabilecek kişi bulunmadığı için "Vecihi, biz sana bu lisansı veremeyiz; uçağına güveniyorsan atla, uç, bizi de kurtar.” denmesi üzerine "Vecihi K VI” adlı uçağına atlar ve 28 Ocak 1925'te uçuşu gerçekleştirir. Ancak izin almadan uçtuğu için ceza alır. 1930 yılında ikinci uçağı olan Vecihi K XIV'ü yapar. Uçağa izin almak istediğinde ise kontrolü yapacak kimse olmaması gerekçesiyle izin verilemez. Uçak parçalara ayrılarak belge almak üzere trenle Çekoslovakya'ya götürülür ve uçuş izni alınır. Türk Hava Kurumunda çalışırken yardımcısı görevden alınır, kendisinin ödenekleri kesilir, Vecihi XIV de uçuştan men edilir. Weimar Mühendislik Mektebine başlayıp 1,5 senede mühendis olur ancak bunu "İki senede mühendis mi olunurmuş!” diyen bizim yetkililere kabul ettiremez. Danıştay kararı ile kabul etmek zorunda kalırlar. Ancak Vecihi Bey bu sefer de Van'a sürülür. Görevinden istifa etmesinin ardından "Hürkuş Hava Yolları”nı kurar. Lakin kazalar, sabotajlar, kaçırılmalar sonucunda şirketin uçakları uçuştan men edilir. Milli Mücadele'deki hizmetlerinden dolayı ömrünün sonunda bağlanan azıcık maaşa davalar, uçakların sigortaları, faizler sebebiyle haciz konmuştur. Kendisine bir uçağın bile çok görüldüğü Vecihi Hürkuş, Amerika'nın aya yolculuk için roket fırlattığı 16 Temmuz 1969'da vefat etmiştir. Ölümün ardından 8 yıl sonra ise "Gülen Gözler” filminde Şener Şen'in canlandırdığı sakar pilot Vecihi karakteri ile kendisi ile bir de alay edilmiştir.

N

Solda Nuri Demirağ sağda Vecihi Hürkuş

Türkiye'de hiçbir başarı cezasız kalmaz. Ancak şimdi devletimizin özel sektörle güç birliği ederek silah üretimine koyulması fevkalade güzel bir iştir. Zira ekonominiz, eğitiminiz, sanatınız ne kadar gelişirse gelişsin onları koruyacak askeri gücünüz yoksa bütün bunların çökmesi atılacak bir bombaya bakar. Ülkeler üretilen ağır sanayi ile gelişir, üretilen silahlar ile korunur. Selam ve dua ile…