SANAT ve SANATTA İLAHÎ GÜZELLİK

Ya şu önünde küçüldüğümüz, çoklukta birliği ifade eden camiler Süleymaniye, Sultanahmet, bizi secdeye, ümit dolu duaya davet etmiyorlar mı?

Yüzyıllar ötesinden Âşık Yunus, hala aramızda değil mi? Her dost meclisinde şifalı ellerini gâh mûsikî, gâh şiir kalıpları içinde üstümüzde hissetmiyor muyuz?

"EĞER BİR MÜ'MİNİN KALBİN KIRARSAN,

HAKKA EYLEDİĞİN SECDE DEĞİLDİR,

HAKKI ARAR İSEN KALBİNDE ARA,

KUDÜS'TE, MEKKE'DE, HAC'DA DEĞİLDİR.” Derken sanatının şahikasında şiirinin ipek kanatları mûsikisinin kudretiyle birleşerek nice uyuyan canlılara hayat iksiri, azgın nefislere itidal ve sükûnet, Hak yolcularına rehber olmuyor mu?

Görülüyor ki, sanat milletlerin hayatında duygu ve düşünce birliği sağlayan önemli bir unsurdur.

MEVLANA ve YUNUS EMRE gibi dahiler ruhlarının serhadlerinden kopup gelen feryatları, zevkleri, güzellikleri beşer kulağına fısıldayarak kütleleri arkalarından sürüklemişler, dirliği ve düzeni bozulmuş cemiyetlerde tefekkür ve iman birliği sağlamışlardır.

Fakat kendi benliklerinde nizamı sağlayamayan sanatkârlar ise, sapık düşüncelerini, iç tortularını cemiyete dökerek dini, siyasi ve iktisadi huzursuzluklara sebep olmuşlardır. Öyle ki, halk kendisine sanatın altın kadehinde sunulan zehri farkında olmadan içmiş; fitnenin, taasubun, zulmün, hilenin hüküm sürdüğü nice devirler yaşanmıştır.

Toprağa atılan çürümüş bire bin verirken, elbette ruh tarlasına bırakılan kin, şehvet ve şiddet tohumlarının mahsulü de tefrika ve hüsran olacaktır.

İlahi bir makamdan kazanılarak sanatın kudreti eliyle saçılan hikmet, aşk ve iman tohumları ise, beşeriyyeti menfaat ve riyanın karanlığından boğulmaktan kurtararak dünya bağında cennet gülleri açacaktır.

SANAT, en büyük mürebbidir. Sanatın bu nefis ve irade terbiyesindeki kudretini çok iyi bilen ecdadımız tahsil çağına eren gençleri kötü alışkanlıklardan uzaklaştırmak, bir hayat disiplini kazandırmak için mûsiki ve hüsn-i hat gibi sanatlarla meşgul ederlerdi. Daha küçük yaşta yazıya başlayan gençler, hocalarının dizi dibinde hem yazı öğrenirler hem de şahsiyetleri teşekkül ederdi. Çünkü yazı tahsili ile beraber, sabır, devamlı çalışma, temizlik ve tertip gibi güzel hasletler de kazanılırdı.