HAKİKİ VUSLAT ÖLÜMLE MÜMKÜNDÜR
Araç satışında yetki belgeli esnafımız bu sistemden muaf olsun
Ticari ahlaksızlık enflasyondan daha hızlı yükseliyor
SULTAN VAHDETTİN’İN MEZARI TÜRKİYE’YE GETİRİLSİN
İman-Hikmet-Gayret-Tevekkül
ÖZGÜRLÜĞE SELAM SURİYE
AKILSIZ TELEFON
Oynamak İstemeyenler Varsa İsteyenler Oynasın
ALMANYA’DA TÜRK OLMAK -2-
YAŞASIN ÖZGÜR SURİYE VE SURİYE HALKI
VAKT-İ MUHABBET
SURİYE’NİN YENİ DÜZENİ İÇİN TAVSİYELER
Nasrettin Hoca’nın İzinde:AKŞEHİR
Hainliğin kitabı yeniden yazılıyor
Merhaba Yeni Suriye
Futbolun Yazılı Olmayan Kuralı…
SURİYE’NİN BÖLÜNMESİ
BAĞIŞIKLIĞINIZI BESİNLERLE GÜÇLENDİRİN
Alfa Romeo Junior
KONYALISIN ETLİEKMEK
Türk Kilimi
Yukarıda da değinildiği gibi, halı ile kilim arasında ortak bir çok özellik vardır. ikisini ayıran asıl fark, halının "örme", kiliminse kumaş gibi "dokuma" tekniğiyle meydana getirilmeleridir. Halının yüzü ve tersi varken kilimin iki yüzü de aynıdır. Ancak, önemli bir farktan daha söz edilebilir ki o da halıcılık kadar, hatta belki ondan da eski bir Türk dokuma sanatı olan kilimciliğin, Osmanlı yüzyıllan boyunca Türkmen-yörük gelenekleri çizgisinden aynımamasıdır. Türk kilimleri, dokundukları bölgelere göre Siirt, Antep, Kırşehir, Karaman, Sivas... adlarıyla birlikte, hatta bazen dokunduğu köyün adıyla anılır. Ya da dokuyanların bağlı olduklan boy ve obalara göre, Avşar kilimi, Tahtacı kilimi, Çepni kilimi, yörük kilimi vb adlar alır.Cicim, zili, tülü, çaprana, çuval türleri de dokuma tekniklerinin farklılığına karşın, çoğunca kilim türleri olarak sınıflandmlır.
Eski Türk kilimlerinin gerek çözgüleri gerekse atkıları eğrilip kök boyalarıyla boyanmış halis yündü. Halıya oranla Türklerin daha çok sevdikleri ve önemsedikleri kilimler, renkleri, nakışIarı, yünlerinin ve boyalarının kalitesi ne denli özenli olsa da hiçbir zaman saray yaygısı olmamış; doğal ki bu sayede de geleneksel üsluplarından uzaklaşmamıştır. Bununla birlikte saray kilimi olarak adlandırılan örnekler de vardır. Osmanlı dönemi kilimleri arasında en eski örneklere Divriği Ulucamii'nde ve diğer İç Anadolu camiIerinde rastlanılmıştır. 18. ve 19. yüzyıllara ait bu kilimler aynı zamanda ilikli kilim tekniğinin de en güzel örnekleridir. Kilim desenleri halı desenlerine göre daha zengin ve şematiktir. Geometrik desenlerin ideal düzgünlükte uygulanabilmesine kilim kadar uygun bir başka sanat gösterilemez. Halı, düğümlü bir dokuma olduğundan her desen ya da motif, arzu edildiği gibi işlenemez. Oysa kilimde istenen her motif tatbik edilebildiği gibi, bunları zenginleştirici ögeler, örneğgin keçi kili, tiftik, kumaş parçaları, hatta saç kullanılabilir.
Kilim, cicim, zili,
çuval, çarpana, keçe...
Birçokları özellikle kilimle cicimi karıştırırlar. Gerçi her ikisi de Türk dokuma sanatının olağanüstü güzellik ve özgünlükte dokuma ürünleridir. Kilimlerin en güzelleri Malatya, Kırşehir, Eşme, Obruk, Emirdağı, Karasu'da, Antep'te, Ezine'de, Karagömlek köyünde dokunur. Ancak kilimleri belli gruplarda toplamanın olanağı yoktur.
Nasıl toplansın ki? Söz gelişi Yörük, Türkmen ve Avşar kilimleri "yanış" denilen motiflerin çokluğu, kilimleri desenlendirmedeki özgürlüğün kanıtıdır: Adam, akrep, alıç, altınyol, anahtar, aşıklar, aşık yolu, ayrıkbacak, baklava dilimi, balta, başaklı, başak yığını, beli boğuk kız, bereket, biber, budak, bukağı, çam, çakmak, çapraz, çardak susma, çengelli susma, çıkrık, çiçek demeti, çift kulak, çift örgü, çoban tutacı, deli, deli kadın, deli memlik, dibek, dikbaş, doma dikme, dost, eğri kara, el, eli belinde, elma, erkek, eşek kulağı, evciler, fakı başı, farda, fırdöndü, gelin tarağı, gürz, götü eğri, göze, gözlü yanış, hanım oğlu, hindi, ibrik, insan, iskanbil, it izi, kafeste kuş, kahküllü, kanatlı, kamıyarık, karşılıklı dikme, kaplumbağa, kavgacı horoz, kaynak, kaz sürüsü, keçi, kedi kulağı, kem göz, kepçe kulak, koç başı, koyun, koyun tutkacı, , köpek, köşek boynu, kurt ağzı, kürtdişi, kurt izi, kurt kulağı, kurbağa, kuş, kuşlar, kuyu çengeli, küpeli, makas, mekikli top, muska, önlücekli, ördekler, pıtıraklı top, pampal, saçbağı, salkım, sandıklı çengel selbi akrepli, seymen, sıçan dişi, sındı, sığır sidiği yolu, sinek, söğüt dalı, şamdan, tarak, tarla kuşu, terazi, tilki kulağı, top, topak ev çandısı, turunç, Türkmen aynası, yaba, nakışlar bir yüzde temiz, öbür yüzde, atlamalar, saçaklar ve düğümlerden ibaret olur. Cicim desenleri de yörelere göre değişir ve gerek bu desenlere gerekse dokuma tarzlarına göre düz dokuma, sarmalı, çözgü yüzlü cicim deyimleri kullanılır. Bir de üstü havlı, yani tüylüce olan dokumalar vardır ki bunlara da kebe, sumak, daha uzun tüylülerine, zili, tülü gibi adlar verilmiştir. Sumak'ın vatanı Kafkasya olarak bilinir . Bunun desenleri sarma usulüyle yapılır. Topkapı sarayındaki dokuma koleksiyonlar arasında tülü ve zililerin de bulunması, bunların saray yaşamında da kullanıldığına kanıttır.
75. YILLIK GAZETECİLİK İLGİM VE YENİ KONYA GAZETESİ
TÜRKİYE SELÇUKLULARI VE KONYA KİTABI
YILDIZ PORSELEN FABRİKASI (ÇİNİ FABRİKA-İ HÜMAYUNU)
YILDIZ ŞELALE
KONYA’DA MODELİSTLİK – STİLİSTLİK SANATI
KONYA VE ANADOLU’DA ÇİNİ ve LÜLECİLİK SANATI
KONYA VE ANADOLU’DA ÇİNİ ve LÜLECİLİK SANATI
KONYA VE ANADOLU’DA ÇİNİ ve LÜLECİLİK SANATI
KONYA VE ANADOLU’DA ÇİNİ ve LÜLECİLİK SANATI
KONYA VE ANADOLU’DA ÇİNİ ve LÜLECİLİK SANATI