SUSMA!

Annemi bir rahatsızlığı üzerine hastanedeydik. Oturduğumuz alanda hüngür hüngür ağlayan bir amcamızı görmüştüm. Sanıyorum 80 yaşlarındaydı. Yanında kızı yada gelini olacak teselli veriyordu. Önce çok anlamadım acaba bir yakını mı vefat etti diye aklımdan geçirdim. Meğer o amcaya doktorlar diyabet hastası olduğu için bazı organlarında ciddi tahrifatlar oluşunca oruç tutmamasını söylemişler. Amcanın gözyaşları bundanmış. Allah razı olsun bir doktor yanına geldi tekrar amcaya "Allah'ın senin tuttuğun oruca ihtiyacı mı var? Belki de senin vereceğin paraya bir fakirin ihtiyacı var. Oruç tutarak kendine zarar veriyorsun. Buda günah” deyince amca sakinleşti biraz. Yanında bulunan kadında biraz teskin etti. O an annemde ağlamış göz göze geldik. "Ben hayatımda hiç oruç yemedim” diyen amcanın gözyaşları biliyoruz ki mahcubiyetindendi. Allah bizlere de o amcanın niyetinden versin. Tutamadığımızda mahcup olma feraseti versin. Zaman çok değişti. Artık "çocuk oruç tutmasın daha küçük” diyen annelerin 15 yaşında ki kızı- oğlu bu ibadeti yerine getireceğini mi düşünüyoruz? "Ben dayanamıyorum” diyen delikanlıların sigara savuruşunu mu izliyoruz? "Efendim size mi kaldı milletin orucu?” diyeninizde olabilir. Evet bana kaldı, sana kaldı, ona kaldı. Biz dert edinmeyeceğiz de kim dert edinecek bu meseleleri? Neslimizi nasıl koruyacağız? Onu söyleme, bunu yazma, bunu düşünme derken birileri bizim adımıza düşünüyor, konuşuyor. Cumhuriyet'in paylaşımı; "Bir gerici müdür daha! Oruçluların yanında yemek yemeyin talimatı" İşte bu zihniyet fikrini çatır çatır döşerken sayfalarına, biz hala o ne der, bu ne der derdindeyiz. Müslüman bir ülkede oruçluların yanında yemek yemeyin talimatı veren müdüre "gerici” diyecek kadar ileri gidebiliyor. Bunlarda gayri Müslimler kadar haysiyet yok. Abiyene tabirle elin gavuru bile bunlardan merhametli. İşte bu zihniyetin sürekli yazdıkları, söylediklerinden ve bizim suskunluğumuzdan bu nesil inancından, değerlerden uzaklaşıyor. Kimsenin namazında, orucunda, zekatında değiliz. Biz bu ülkede yaşayan Müslümanlar olarak saygı bekliyoruz. Ne kadar acı değil mi. Öz yurdunda garip, öz yurdunda parya muamelesi görmek. Eyvallah…