Memleketin İki Yüzü

Memleketimde analar var ne aşından, ne duasından unutur Mehmet'imi. Memleketimde babalar var şehit oğlunun arkasından "Vatan sağ olsun” diyen kocaman yürekleri. Memleketimde evlatlar var "beklemesinler, önce vatan” diyenleri. Memleketimde çocuklar var asker elbisesi giyip "her şey vatan için” diyerek yürüyenleri. Memleketimde şairler var "kurban olmak ne güzel bu toprağa” yazar dizeleri. Memleketimde âşıkları var kahraman ordusuna yakar türküleri. Memleketimin esnafı var al sancağa verir en güzel vitrinini. Memleketimde siyasetçi var "Önce vatan, sonra partim” diyenleri. Memleketimde yiğitler var gönüllü şehadet sevdalısı. Bu ülke kahramanlarla dolu. Gözünü kırmadan şahadete koşacak milyonlarca kahramanımız var. Ayağından yaralanmış tedavi için memleketinde olan gazimiz "iyileşir iyileşmez hemen Afrin'e döneceğim. Yarım kalan görevime devam edeceğim” diyor. Arkasından annesi "İnşallah oğlum iyileşsin tekrar vatanı için koşacak” diyor. Böyle bir millet nerede var? Hiç duydunuz mu davulla, zurnayla askere gideni? Yollara dökülüp kurban kesen başka millet var mı acaba? Zor zamanlarda belli ediyoruz kendimizi. Yıllarca sessiz çoğunluk denilen bu millet söz konusu vatan olduğunda en önce koşan oldu her zaman. Bu vatanın en zor dönemlerinde çıkmıştır kahramanlar. Çanakkale'de bu milletin fedakarlıklarını, imanını, o vakur duruşunu okuduk. Bugün bunu yaşıyoruz hep beraber. Bu milletten kendini ayıranlar yok mu? Elbette var. Dün olduğu gibi taşın altına elini sokan bizler, laf cambazlığı yapan, güya kendine aydın, sanatçı, birlik bilmem ne diyenler onlar. Geçmişte bu millet dişinin etini geverken bunlar bu ülkenin kaymağını yediler. Bugünde aynı bilmişlikle hem de yanı başımızda devlet kurmaya kalkışanlara karşı zeytin dalı uzatıyorlar. Ötekileştirme değil bu yazdıklarım. Bu milletten kendini üstte gören ötekileşmiş devşirmelerden bahsediyorum sadece. Abdülhamit Han'ın dediği gibi "Düşmanımız var. İyi ki çok var. Dünya'da bu kadar zulüm varken, ya düşmanımız olmasaydı nice olurdu halimiz” Eyvallah…