Sevgi; Sevebilme duygusu ve bir kimseye veya bir şeye muhabbet besleme hissidir. Sevgi, insanlarda doğuştan bulunan bir duygudur. Sevgi, topluma huzuru ve kardeşliği getiren birleştirici bir unsurdur.
Sevgi belki karın doyurmaz ama ruhu doyurur. Gönülleri doldurur. Üzerine yazılan şiirler, romanlar ve filmler hep ondan bahsetmez mi? Duyguları coşturup masmavi gökyüzünden, gri dağlara bazen de gri dağların üzerinde bembeyaz bulutlara çıkarmaz mı?
İnsan ruhunu olgunlaştıran manevî gıdalardan biri olan sevgi, özellikle çocuklardan esirgenemez. Çocuk ruhunda her türlü iyiliği filizlendirecek olan şey sevgidir. Sevgiden mahrum olarak yetişen çocuklar katı yürekli ve zalim olmaya daha yatkındırlar. Bu mahrumiyet onların ruhunu kesinlikle olumsuz yönde etkiler.
İnsan iç âleminde hür, düşüncelerinde temiz, saf ve duru, hareketlerinde dengeli yaratılan, her şeye merhametli olabilmesi için kalbinde mevcut olan sevgiyle bakması gerekir her yaratılmışa... Bu yüzden sevginin hükmü, itaattir.
Gülünü seven, dikenine katlanmak zorundadır. Yoksa sevgi azalınca, kusurlar artar. Çünkü değirmen iki taştan, muhabbet iki baştandır. Zaten seven eksikleri düzeltendir. Gerçek sevgi, iyilik gördüğünde artmayan ve kötülük gördüğünde eksilmeyendir. Nasılsa sevilmeyen yol kalabalıkta bile ıssızdır.
Sevgi kelimesinde, hayat veren bir sır var, Onsuz olan her işte, mutlaka bir kusur var. Sevgi her varlığa verilmeli ve paylaşılmalıdır. Çünkü kendini sevenleri sevmek, sevgi değil, değiş tokuştur.
Zira sevgi, bilgi ve çalışmanın, ne vatanı olur, ne gümrük duvarları, ne de üniforması.
Kim başkalarını sevip, onlardan ilgi görmüyorsa, onlara karşı olan hareketlerini gözden geçirmelidir.
Kendisini pek çok seven, çevresine pek az sevilir. Başkasının kanaat ve akidesine hürmet etmek gerekir. Ta ki başkası da seninkine hürmet etsin.
Yeryüzünde insanın neyi sevdiğinin pek önemi yok, ama insan mutlaka bir şey sevmeli. Sevilmek için sevimli olmalıyız. Çünkü dünyaya kin değil, sevgi paylaşmak için geldik. Eğer heyecanlı isek, iş hayatımız da verimli olur. Çünkü insanları ilerleten sevgi ve heyecandır.
Sevgi, her şeyi yener. İnsan şu âlemde, en güzel şeklide yaratılmış bir mucize-i kudret ve rahmet hazinelerinin bütün çeşitlerini tartmak ve tanımak için diğer varlıklara karşı güzel bir ölçüdür. Çünkü akıl ve his gibi iki büyük nimete sahiptir.
Selam ve dua ile…
Devam edecek
