FEDAKÂR, DAVA ADAMI EĞİTİMCİLERİMİZİN 24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜ KUTLUYORUM
İnce Minaremizi İsteriz
İNSANIN KÖLELEŞTİRİLMESİ VE YENİDÜNYA DÜZENİ
FIRSAT
KURTULUŞ İSLAM’DADIR…
“KEŞKE” DEMEMEK İÇİN
Üzerimize boca edilen kötü haberler
Bugünlerde araçlarda kış lastiğinin önemi ve zamanı
2025 yılında döviz kurlarında dalgalanmalar(volatilite) yaşanır mı?
Ebu’l-Ala el-Ma’arri’nin Risaletu’l-gufran Adlı Eseri
Beyşehir Gölü’nde Suyun ve Emeğin İzinde
ABD’nin Ortadoğu Haritası
Hak Yok Vazife Var; Fert Yok Cemiyet Var
Alfa Romeo Junior
Organize İşler
Konyaspor Sezonun En İyi Oyununu Oynadı
ÖCALAN SİLAH BIRAKIN DERSE NE OLUR?
KONYALISIN ETLİEKMEK
Yaşlı tüccar emekliye ayrılıyordu. İşini 2 oğlundan hangisine bırakacağına, onları tecrübe ederek karar vermek istedi. Bu sebeple her ikisine de aynı miktarda çok az bir para verdi ve:
- Bu para ile evi dolduracak herhangi bir şey alınız, dedi.
Büyük çocuk hemen pazara gitti. Elindeki az para ile çok miktarda alınabilecek şeyin ancak saman olduğunu düşündü. Samanları alıp eve getirdi ama evin her tarafını onunla kaplamanın mümkün olmadığını gördü.
Küçük çocuk babasının akıl ve zekayla yerine getirilebilecek bir iş verdiğini düşündü. Elindeki para ile yeterli sayıda mum satın aldı. Onları eve götürüp tüm odalara koydu. Geceleyin mumları yaktı, mumların ışığı bütün evi aydınlatmıştı.
Baba, işi küçük oğluna bırakmaya karar verdi. Çünkü o, aklını kullanmayı başarmıştı.
Nobel ödüllü bilim adamı Libet ; yaptığı deneylerle insanın bir olay karşısında mantığından çok sezgileriyle, bilinçaltı ile karar verdiğini saptıyor. Wegner ise; bu deneylere bir basamak daha çıkıyor ve insanın birçok kararı kendi iradesiyle değil, çevresinin etkisinde aldığını kanıtlıyor.
Durum tam da böyle. Dubai çikolatası satılan bir dükkanın önünde gördüğümüz insan kuyruğu bu tezi doğruluyor.
İnsan kendi aklından çok sürü psikolojisinin, duygusunun içinde hareket ediyor. Sürü bir şeyi ünlü etti mi onun dışında kalmak sanki derece düşürüyor ya da dışlanmayı göze aldırıyor gibi bir dayatma..
Gerçekten aç insanların bir kaşık, bir tabak yemek için saatlerce beklemeyi göze aldıkları çaresizliğin neticesi olan yemek kuyruğunu; her şeye doygun insanların bir lüks simgesi eyledikleri "tadım, zevk ürünü” için göze almaları akla durgunluk veren bir durum değil mi?.
- Aaa! Sen daha yemedin mi? Sözleriyle dayatılan bir sürü psikolojisi değil mi?.
Ya da; bir çikolata yediğini sosyal medyasında paylaşmak "ben de artık o sürünün içindeyim” duygusu değil mi?.
Bizi yutan, tek olmamızı engelleyen, kendi aklımıza, ruhumuza değil; dayatılan kalabalığın içinde sürüyü çoğaltan bir eleman olmamızı isteyen bu psikoloji eğer aklımızı kullanmazsak bizim ruhumuzun tüm ışığını söndürür…
FIRSAT
AK EYLESİN
HANGİ TUŞ
TARAF
FARKLI OL
DOLANDIRICI
HAİN
TELBİS
İNSAN KALALIM!
RUHUMUZU YENİLEYELİM