HEY! PANDEMİ SAVAŞÇILARI

Heyy pandemi savaşçıları

Kocaman bir yıl avuçlarımızdan aktı gitti di mi?

Gitti valla

Hayat, bağra bağıra, bağrımıza vura vura, duvarlara çarpa çarpa aktı gitti

Öğretti mi ? Hem de en babasından..

Okul yoktu öğretti ,

işe gidemedik öğretti,

gezemedik öğretti,

sarılamadık öğretti,

konserdi, sinemaydı, piknikti..

hiç biri yok !

Ama bi güzel öğretti..

Gel bakayım dedi.. Otur dizimin dibine,

gel de bi öğren .

Bir yıl oturduğumuz yerde yorulduk

Koşmadan nefes nefese kaldık

Bardakta çayımız soğudu,

Gönlümüzde yar özlemi..

Kelimelerimiz soğudu,

Anlatacaklarımız birikti..

Çaldıklarımız, yazdıklarımız, şarkılarımız hep yarım kaldı , ben sende tutuklu kaldım şarkısı dilimizde, sevdiceğimiz kalbimizde,

koşmadan yorulduk

Gönül yorgunluğu bu..

Öyle taş taşımaya benzemez adamım ..

İnsan kamyon dolu yükü taşır yorulmaz da,

gönlünün şişkinliğini atamaz.

Hani bazen bütün dünyaya kafa tutarsın da içindeki sese karşı gelemezsin ya..

O içimizdeki yorgunluğa kafa tutamadık.

Nasıldı ama ?

Nasıldı içimizin çığlıkları..

Avazımızın çıktığı kadar seslendiğimiz seslerimiz.. Duymadı di mi kimse ?

Duymaz ...

Çünkü insan önce kendini duymalı,

kendini dinlemeli..

Çünkü önce herkes kendi kapısının önünü temizlemeli..

İşte hayat zalımmdır diyorum dinlemiyorsunuz beni Hayat ; kartları dağıtır, kimse kimsenin elini görmez. Kendi eline bak, kendi oyununa.. Hayat bu ; duymaz, yazar, çizer, bozar

Etrafına bakamaz olur,

Öyle unutturuverir sağını solunu..

döndürüverir kalbine ibreyi..

İbren Hakk'ı, hakkı göstersin Umutsuz olma !

Umudumuz Allah

Sadece kalbine bak !

Yolun öğrettiğini anla !

İyi ol !

Kaybettim diye düşünme !

"Ama olmadı ki” deme !

Yok yok kısa vadeli de bakma olaya, kesinlikle iyiler kazanacak . Yoluna bak, şarkını, deli türkülerini söyle ohhh misss ...

‘Kişinin söyleyecek bir şarkısı varsa dinleyici aramaz,

Bilir ki söz menzile girerse çölde dahi bir dinleyeni çıkacaktır "

Son söz,

Heyy savaşçı ;

HAYAT ANLATIR , KABUL ET ve

YOLA DEVAM ET!