“En Büyük Sürpriz” Bizi Bekliyor Olabilir mi?
KİLAB-İ KONYA (KONYA’NIN KÖPEKLERİ)
YILDIZLAR AKŞAM DOĞAR
DÜNYANIN ALGI YÖNETİM MERKEZİ; TOVİSTOCK
ACİLEN
POZİTİF PSİKOLOJİ İLE KENDİNİ TANI
KOZMETİK CİLT YAĞLARI
ÖLDÜRÜLEN BİR ÖĞRETMEN VE BİR EĞİTİM SİSTEMİ
KULLANDIĞIMIZ TABİRLER VE İSLAMİ HASSASİYETİMİZ
Müfredata bilinçli eleştiri de eklensin
BEŞ ŞEY GELMEDEN BEŞ ŞEYİN KIYMETİNİ BİLMELİYİZ
Teknolojik Bir Mesele
Güvenli Araç ödemesi Ertelendi
TÜRKİYE SELÇUKLULARI VE KONYA KİTABI
Gerçekten ‘fahiş fiyat’ var mı?
RAMAZAN AYINDA SAĞLIKLI BESLENME
Kurban gündeme geldiği zaman aklıma; Hz. Hacer, Hz. İbrahim ve Hz. İsmail gelir. Her konferansımda, her söyleşimde, her dost görüşmelerinde ve şiirlerimde bu konuları işlerim. "Hz. İbrahim'in Evrensel Mesajları” kitabımda bu konuyu detaylı olarak anlatmaktayım.
Kurban; samimiyettir. Kurban teslimiyet. Kurban yakınlık, kurban inancın zirvede oluşu. Hz. İbrahim'in, Allah'a olan sadakati, Hz. İsmail'in, babasına itaat ve teslimiyeti. Kurbanı yalnızca bir hayvanı boğazlamaktan ibaret değil. Kurban, büyük bir imtihandır. İmanın zirvede oluşu şu demek;
Hz. İbrahim gördüğü rüyasına sadık kalarak, en sevdiği oğlunu, canını bıçak altına yatırıyor! Bu konuda bir an olsun tereddüt etmiyor. Hz. İsmail de, şüpheye, korkuya kapılmadan babasının bu emrini uygulaması için bıçak alrına yatıyor. Bu, sözün bittiği yerdir. Burada kelam durur, diller lal olur. Bu zor imtihanı başarmıştır. Tabii evladın kurban edilme olayı bir semboldür. Sembol de olsa, oğluna bunu anlatması, anlatabilmesi, hiç "ama ve fakat”lara girmeden; "Bu, bana Allah'ın emri” diyerek yaratana teslim oluşunu başka türlü izah mümkün değildir.
Kurban Olunca!
Ezelden ebedi çizen yolcular,
Ruh iklimlerinde gezen yolcular,
Şeytan oyununu bozan yolcular,
Hakikati görür kurban olunca!
Nefsini öldüren halis kul olur,
Dünyaları yakan ateş gül olur,
Hasretin gözyaşı akar göl olur,
Umuduna erer kurban olunca!
İbrahim'ce kalan Rabbin izinde,
Halilullah olan mana özünde,
İsmail'i bulan gerçek sözünde,
Merhametle sarar kurban olunca!
Hacer'ler misali coşan cananlar,
Safa'da Merve'de koşan cananlar,
Özlem vuslatını aşan cananlar,
Yavrusunu arar kurban olunca!
Ensar Olamadık!
Ensar muhacirle, nasıl kardeşti?
Hepsi gerçek dosttu, akrandı eşti.
Elleri değil de, ruhlar birleşti,
Biz hala bir Ensar, olamadık ki!
"Müslümanlar kardeş”, der Kur'an'ımız,
"En güzelini ser”, der Furkan'ımız,
"Varın yoğunu ver”, der Rahman'ımız,
Biz hala Kur'an'la, dolamadık ki!
Mümini döveriz, dine söveriz,
Batıla; "gel, gel” der, Hakkı kovarız,
Helale hiç bakmaz, haram geveriz,
Samimi Müslüman, kalamadık ki!
İnançlar kâğıtta, uygulanma yok,
Gözyaşı ağıtta, duygulanma yok,
Gerçeğe bakıp da, sorgulanma yok,
Hakikati asla, bulamadık ki!
Nebiyi dinledik, ashabı da hep,
Tâbi'yi dinledik, ahbabı da hep,
"Veli”yi belledik, erbabı da hep,
Hiç birisinden ders, alamadık ki!YILDIZLAR AKŞAM DOĞAR
HAYAT VEREN PRENSİPLER
DENGEYİ BOZDUK!
NE KADAR DOĞRUYUZ?
ANNE ŞİİRLERİ!
OSMANLICA MI? OSMANLI TÜRKÇESİ Mİ?
KELİMELERİN RUHU!
ÜZÜLMEMEK İÇİN
HER GÜN YENİ BİR HESAP AÇILIYOR!
DURMAK YOK; ŞİİR ŞÖLENİNE DEVAM