İLETİŞİM BECERİLERİ VE BAŞARI
DİLÂRÂ SOHBETLER
BAŞ DÖNDÜRÜCÜ
GERÇEK KULLUK, TESLİMİYETTİR
27 MAYIS’IN KUKLA VE KUKLACILARI.
Sokak köpeği değil başıboş köpekler
BİZE NE OLDU TOPLUM OLARAK CİNNET Mİ GEÇİRİYORUZ?
Yeni Ford Courier
DÖVİZ KURLARINDA VOLATİLİTE OLUP OLMAYACAGINI, MERKEZ BANKASININ REZERV BİRİKTİRME POLİTİKALARI BELİLEYECEK
ÜSTADIM CENGİZ NUMANOĞLU’NU VEFATININ BİRİNCİ SENE-İ DEVRİYESİNDE RAHMET VE HASRETLE YÂD EDİYORUM
Bir Hikâyeniz Var mı?
Ne Ara Böyle Olduk
DÜNYANIN ALGI YÖNETİM MERKEZİ; TOVİSTOCK
ÖLDÜRÜLEN BİR ÖĞRETMEN VE BİR EĞİTİM SİSTEMİ
Güvenli Araç ödemesi Ertelendi
TÜRKİYE SELÇUKLULARI VE KONYA KİTABI
Gerçekten ‘fahiş fiyat’ var mı?
RAMAZAN AYINDA SAĞLIKLI BESLENME
Aileyi şöyle tarif ederler; "Toplumun en küçük birimi”. Bu, şu anlama gelir; toplumun temeli, toplumu oluşturan sağlam yapı taşları, milletlerin temeli…
Nasıl ki bir binanın temeli ve temel taşları sağlam olursa, o toplum binası da sağlam olur; ufak tefek sarsıntılarda yıkılmaz. Toplum ve aile; fertlerden, kişilerden meydana gelir. Sağlam karakterli, sağlam bünyeli, sağlam inançlı fertlerin oluşturduğu, aileler de, millet de, devlet de sağlam olur.
Ailelerde önce imanı ikame etmek şarttır. Hiçbir aile, evladına, çocuklarına, geleceğine, ahlaktan daha güzel bir miras bırakamaz.
Kıymetli yazar ve aile uzmanı gönül dostum Cemil Paslı; Ailenin temel taşlarının; (9 S) Sohbet birliği (iletişim), Sofra birliği, Seccade birliği (inanç), Seyahat birliği, Sevgi birliği, Sayfa birliği (okumak), Samimiyet, Sistem ve Sabır birliği olarak belirtir.
Her geçen gün aile kurumunda çatırdamalara şahit oluyoruz. Bunda bütün kabahatin bizde, yani ailelerde olduğunu düşünüyorum. Zira aileler, tamamen dünyevi gailelere bürünmüş, her şeyin çözümünün maddeden geçtiği, maddesiz hayatın hayat olamayacağı anlayışı içimize iyice yerleşmiştir.
Evet bütün kabahat bizde derken, böyle kalsın, inceldiği yerden kopsun, nereye giderse gitsin… deme şansımız yok. Mutlaka kopukluğu gidermek, yanlışlara çare bulmak zorundayız. Gençler, evlenmekten, yuva kurmaktan korkar hale geldiler. Televizyon dizilerinin, olumsuz programların etkisi elbette oluyor! Ama Allah akıl, fikir, iz'an, idrak vermiş. Oturup; "Bu halimiz ne olacak? Böyle nereye gideceğiz? Oğlumuz veya kızımızın yanlışlardan dönmesi, kötü yol arkadaşlarından uzaklaştırılması için aklımızı terletmek durumundayız.
Bize en doğruyu, en sağlamı ve en şaşmaz yolu; Kur'an ve Resulullahın hayatı gösteriyor. Bunun dışında yol aramak beyhude yere çabalamak olur. Allah'ın kopmaz ipine (Kur'an ve Sünnete) sarıldığımız, her meselemizi, her işimizi onların ışığı ve rehberliğinde yaptığımız zaman dünyamız cennet, aileler huzurlu ve mutlu olur.
Öncelikle şunu uygulamalıyız; her akşam aile olarak bir araya gelip, en az bir saat birbirimizin gözünün içine bakarak, gönüllerine hitap ederek iletişime girelim. Gönülleri fethetmeden huzuru sağlayamayız. "yorgunum, akşama kadar benim ne çektiğimi bir Allah, bir de ben bilirim, bir de sizinle uğraşamam” sözleri, aileye dökülen bir benzin gibidir. Hele televizyonun başına geçerek gece geç saatlere kadar ekran karşısında kendimizden geçerecesine dizilere, programlara odaklanmak kadar çocukları ve aileyi yıpratan ve üzen bir şey olamaz. Tabii televizyon da izlenecek ama aileye gerekli ilgiyi, alakayı gösterdikten, çocukların dertleriyle dertlendikten, tabir yerindeyse onlarla oynaştıktan sonra olacak şeydir.
Aileler bize Allah'ın emanetidir. Onları ilgisiz, sevgisiz bırakmak, emanete ihanet etmektir. Allah bizi başıboş yaratmadı. Hepimizin sorumluluğu var. En ağır, en büyük sorumluluğumuz da ailedir.
Kaybettik!
Ekmeğimizi paylaştığımız,
Dost ellerini, ünden kaybettik,
Sevgi bağında dolaştığımız…
Dost diyarları tümden kaybettik!
Dualı sudan içtiklerimiz,
Dost köprülerden geçtiklerimiz,
Sevgiye pazar açtıklarımız…
Gönül dostunu dünden kaybettik!
Toplu eğlenip, hep güldüğümüz,
Tüm ahbaplarla, can bulduğumuz,
Sevgiyle bakan, göz olduğumuz,
Canlarımızı, günden kaybettik!
Can insanların tebessümünü,
Yardımlaşma ve teşebbüsünü,
Dostluk ve yârân olma süsünü…
Tarihe gömdük, ünden kaybettik!
Yalnızlık nedir bilmediğimiz,
"Gurbet” illeri bulmadığımız,
Gözyaşlarımız salmadığımız…
Sıcak yuvayı, tümden kaybettik!
Kalplerimizin sessizliğini,
İnsan olmanın eşsizliğini,
Mutlu olmanın "en”sizliğini…
Maddeye boğduk, sonra kaybettik!
Hakka kulluğun, özden yâdını,
Resulümüzün, kutlu adını,
Kur'an'ca hayat, sürme tadını…
Ne yazık ki hep, dünden kaybettik!DİLÂRÂ SOHBETLER
FETİH RUHUNU BUHARİ’DE YAŞADIK
FETİH RUHU VE 29 MAYIS
SELÇUKYA’YA BEKLERİM SİZİ
SELÇUKYA İLE MEHMET BEĞEN ORTA OKULUNDA ŞİİR ŞÖLENİ
NEREDESİN SAMİMİYET?
SİBİRYA HİKÂYESİ VE TATAR BALASI NACİ İDİL
TUZ KOKMASIN!
VAKT-İ MUHABBET
AYMANAS’TA GEÇEN ÇOCUKLUĞUM, YAZARLIK HAYATIM VE KİTAPLARIM